توحید یعنی چی؟ بهای بهشت لااله الا الله است یعنی چی؟

در پاسخ به چند نکته توجه کنید :
1- توحید به معنای یکتاپرستی مهم‌ترین اصل از اصول دین اسلام است. توحید در اسلام یعنی «هیچ خدایی جز الله نیست» (لا اله الا الله) و این مسأله رکن اعتقادات دینی مسلمانان است و شهادت بدان شرط مسلمانی است. هر چند مذاهب گوناگون از آن تفاسیر گوناگونی دارند. 
2- توحید یعنی درک این مطلب که جهان از یک مشیت حکیمانه پدید آمده است و نظام هستی بر اساس خیر و جود و رحمت و رسانیدن موجودات به کمالات شایسته آنها استوار است .در جهان بینی توحیدی ، جهان یک قطبی و تک محوری است و ماهیت از اویی انا لله و به سوی اویی الیه راجعون دارد . موجودات جهان با نظامی هماهنگ به یک سو و به طرف یک مرکز تکامل می یابند و آفرینش هیچ موجودی عبث و بیهوده و بی هدف نیست . هر چه داریم از خدا است و هر چه باید داشته باشیم و یا آرزو داریم نیز تنها خدا می تواند برآورده کند, پس رابطه انسان با خدا است و هر رابطه ای نیز تحت الشعاع این رابطه است. با مردم هم به اخلاق و نیکویی رفتار می کنیم, چون بندگان خدای هستند و به خاطر خدا با ایشان مهربانی و عدالت می کنیم.
3- توحید یعنی یگانه دانستن ذات خداوندی چه از حیث برون ذاتی و چه از حیث درون ذاتی. یعنی اینکه خدا هم شریکی خارج از ذات در خداوندی و شئون خدایی ندارد ، هم در ذات خودش ترکیب و دوگانگی موجود نیست. او عین وجود است ؛ لذا عدم برنمی دارد ؛ و این است معنی واجب الوجود بودن. و چون عین وجود است ، نمی توان پرسید: چه کسی به او وجود داده است. چون وجود دادن به وجود معنی ندارد. امّا غیر خدا وجود نیستند بلکه وجود دارند. مثلاً انسان بودن یا درخت بودن مساوی با وجود بودن نیستند ؛ چون اگر مساوی وجود بودن بودند ، همیشه باید می بودند ؛ چرا که وجود ، عدم برنمی دارد. پس انسان یا درخت وجود نیستند بلکه وجود دارند ؛ یعنی به واسطه ی وجود ، موجود شده اند. و چون وجود یعنی خدا ، لذا « انسان وجود دارد » ، یعنی انسان خدا دارد ؛ به تعبیر دیگر ، یعنی انسان به سبب وجود (خدا) موجود شده است .
خداوند خالق و آفریدگار این عالم خدای یگانه است و امکان ندارد غیر او خدایی وجود داشته باشد. او دارای وجودی محض و بینهایت است و لازمه این دو ویژگی یگانگی اوست.
4- توحید دارای مراتب مختلفی است و به توحید درخالقیت وعبادت و ربوبیت و در تقسیم دیگر به توحید اسمایی و صفاتی و ذاتی تقسیم می شود . آیه ی شریفه (الله لا اله الا هو الحی القیوم )تمام مراتب توحید را در خود جمع نموده است. «الله » اشاره است به توحید اسمائی ، چرا که الله جامع جمیع اسماء الهی بوده ، همه ی کمالات اسمائی را به نحو وحدت داراست. توحید اسمائی آن است که تمام اسماء حقّ تعالی ، همگی در حقیقت عین یکدیگر و عین ذات می باشند. « لا اله الّا هو » اشاره است به توحید عبادی ؛ به این معنا که جز او شأنیت حمد و تقدیس و پرستش را ندارد. حمد و تقدیس و پرستش همواره متعلّق کمال است ، و کمال محض کسی جز الله نیست.
« هو » اشاره است به توحید ذات ؛ چرا که ضمیر هو در موجودی به کار می رود که وجودش یقینی ولی هویتش مجهول است ؛ و تنها ذات خداست که وجودش یقینی می باشد ولی کسی را به درک کنهش راه نیست. « اللهُ لا اله الا هو » اشاره است به اینکه او در عین ظاهر بودن ، باطن است ؛ چون الله اسم ظاهر است و هو باطن آن ظهور است. نیز اشاره است به اینکه او در عین بساطت و وحدت ذات ، جامع جمیع کمالات اسمائی می باشد ؛ و کثرت مفهومی اسماء ، موجب راهیابی کثرت در ذات او نمی شود.
واژه ی «الحی » اشاره است به توحید صفاتی ؛ چرا که تمام صفات ذات خدا در حقیقت از حیات او ناشی می شوند. پس تمام اوصاف ذات خدا ، در حقیقت عین یکدیگر و همگی عین حیات و حیات او نیز عین ذات اوست.
لفظ « القیوم » نیز دلالت دارد بر توحید در خالقیت و توحید افعالی و توحید در استعانت . قیوم یعنی موجودی که قوام موجودات عالم به اوست و بی او هیچ موجودی نیز نمی تواند وجود داشته باشد. پس چون او تنها قیوم بالذّات است ، لذا او تنها خالق موجودات می باشد ؛ و تنها فاعل حقیقی و بالذّات اوست . همچنین از آنجا که افعال موجودات نیز از جمله ی مخلوقاتند ؛ پس تمام افعال مخلوقات نیز به نحو طولی از اوست. بنا بر این تا او نخواهد فعلی از کسی صادر نمی شود ؛ پس جز از او نباید امید یاری و استعانت داشت و جز او را نباید مؤثّر حقیقی دانست.
کلّ این عبارت (الله لا اله الا هو الحی القیوم )نیز بیان می کند که تمام مراتب توحید ، در حقیقت یک حقیقت واحده می باشند ؛ لذا ذات باری تعالی در توحید خود نیز واحد بوده ، منزّه از آن است که توحید او حقیقتاً مراتب و اقسام داشته باشد. پس همانگونه که اسماء و صفات او در مفهوم کثیرند ولی در حقیقت یکی و عین ذات می باشند ، مراتب و اقسام توحید او نیز در مفهوم و به اعتبار بشر کثیرند ، ولی در حقیقت یکی بیش نیستند ؛ یعنی یک توحید است که به اعتبارات مختلف ، اسامی گوناگون یافته است.
5- از دیدگاه اسلامی توحید در معنای گسترده واژه تنها به معنی باورداشتن نیست و به معنی اطاعت و تسلیم‌شدن فقط در برابر خدا نیز هست، که از تعبیر به «توحید عبادی» یا «توحید در عبادت» می‌شود. دین اسلام یعنی دین تسلیم در برابر خداوند , توحید یکتاپرستی با خلوص است. به این معنی که از هرگونه شرک (شریک ساختن در یگانگی خدا) و کفر (انکار این‌که خدا خالق همه است) مبرا باشد. آنچه مهم است پیاده کردن توحید در صحنه های مختلف زندگی و پاینبدی عملی به این اصل اساسی در همه رویکرد ها و اعمال و رفتارهایمان است به گونه ای که هم در اعتقاد و اندیشه و تفکر انسانی موحد و خدا باور باشیم و هم در رفتار و اعمال این اعتقاد و باور را نمود و ظهور دهیم و به نمایش بگذاریم .
6- توحید که نمود عالی آن در عبارت لا اله الا الله است بهای بهشت است و به این معنا است که ورود به بهشت مجانی نمی باشد و باید برای آن بهایی پرداخت شود که عبارت از توحید است . بهشت جای کسانی است که از نظر عقیده و عمل پاک و مطهر باشند و تا کسی موحد نباشد و در مرحله نظر و عمل توحید ی زندگی نکند و آن را درک و هضم و باورنکرده باشد و عملا و در رفتار و برنامه زندگی این اعتقاد را به اجرا نگذارد و بر اساس آن رفتار نکند بهای لازم برای ورود به بهشت را ندارد و اصولا تاکسی موحد نباشد و با دل و جان و ظاهر و باطن لا اله الا الله را باور نداشته باشد و به آن معتقد نباشد و التزام عملی و پایبندی در رفتار و اعمال نسبت به آن نداشته باشد با بهشت سنخیتی ندارد و بهشت جا و ماوای او نمی باشد .

7- لا اله الا الله دو جهت نفی و اثبات دارد. یعنی توحید با نفی و مبارزه و جهاد با دشمنان خدا و دین و انسان آغاز می شود و با پرستش توحیدی خداوند به مقصد می رسد و انسان توحیدی هم باید اهل مبارزه و نفی دشمنان داخلی, یعنی نفس اماره باشد و هم با دشمنان خارجی, یعنی شیطان و طاغوت ها بجنگد, البته تحت رهبری مقام ولایت اسلامی که شرط موفقیت در زندگی توحید است. امام هشتم فرمود: کلمه لا اله اله الله حصنی فمن دخل فی حصنی امن من عذابی, بشرطها و شروطها و انا من شروطها. توحید پناهگاه من است کسی که در این پناهگاه وارد شود, از عذاب من ایمن است( یعنی به بهشت می رود) ولی شرط دارد و شرط ان ولایت است و من که امام هشتم شما هستم یکی از شرایط آن هستم.

--------------------------------
7- برای آگاهی بیشتر به کتب ذیل مراجعه نمایید :
1ـ اصول عقاید، استاد محسن قرائتی
2ـ بهترین راه شناخت خدا محمدى رى‏شهرى
3ـ درس‏هایى از اصول عقاید محمد محمدى رى‏شهرى
4ـ آفریدگار جهان، آیت الله مکارم شیرازی
5 ـ خدا را چگونه بشناسیم، آیت‏الله مکارم شیرازی
6ـ توحید، شهید دستغیب شیرازی
7ـ خدا از دیدگاه قرآن، شهید بهشتی
8 ـ راه خداشناسی، استاد جعفر سبحانی
9ـ معارف قرآن ( خداشناسی، کیهان شناسی، انسان شناسی)، محمدتقی مصباح یزدی.
10ـ خدا و صفات جمال و جلال ، آیة الله جعفر سبحانی
11ـ توحید ، استاد شهید مرتضی مطهری(ره)
12ـ دوره پنج جلدی مقدمه ای بر جهان بینی توحیدی، استاد شهید مرتضی مطهری(ره) ، این کتاب در مجموعه آثار شهید مطهری ، در جلد دوم قرار دارد.