من دختری 22ساله هستم از نظر ایمانی واعتقادی کم آوردم می خوام رابطه م با خدا مثل چند سال پیش بشه خدا رو عاشقانه دوست داشته باشم مثلا نماز که می خونم حس قبل رو ندارم لطفا بگید چکار کنم بنده خوبی برای خدا باشم؟ به خدا نزدیک باشم فقط حرف نزنم عمل هم کنم؟
ایمان حقیقتی است که تدریجا به کمال میرسد و به یکباره برای کسی درجات بالای ایمان حاصل نمی شود. در آموزهای دینی ما آمده است که ایمان سه مرحله دارد. رسول گرامی اسلام فرمودند: الایمان اقرار باللسان و معرفه بالقلب وعمل بالارکان1 ایمان عبارت است از اقرار زبانی و معرفت قلبی و عمل به اعضاء و جوارح.
اگر بخواهیم به صورت ملموس این روایت را توضیح دهیم باید بگوییم: انسان ابتدا با شهادت به وحدانیت خدا و رسالت و ولایت وارد راه ایمان می شود و بعد با علم و معرفت این ایمان را به قلب خود می رساند و در کنار آن با حرکت عملی و عبادت ایمان را به اعضا و جوارح خود نفوذ می دهد و در نتیجه تمام وجود او را ایمان فرا می گیرد.

لذا درجای دیگر فرموده اند، شخصی ابتدا اقرار زبانی به توحید می نماید و کم کم ایمان از قلب او به سایر اعضاء وجوارح وی می رسد وآنها نیز مومن می شوند مثلا گوش خود را از شنیدن محرمات و چشمش را از دیدن مناظر نا مشروع می بندد و به این شکل ایمان به این جوارح نیز راه می یابد.
به عبارت دیگر برای دستیابی به درجات بالای ایمان، نیاز به عزم و اراده محکم و تحصیل علم و تمرین های عملی مستمر داریم. زیرا اگر بخواهیم مانند جناب سلمان محمّدی به دهمین پلّه از ده درجه ایمان دست یابیم، لازم است از وزنه های کوچک شروع کنیم و در همین ابتلائات و امتحانات معمولی و ساده ای که در سطح ما است، سر بلند بیرون آییم تا کم کم در این سلوک به طرف خداوند متعال به مراتب بلند ایمان برسیم.
در اینجا نکته بسیار مهّم و حائز اهمیتی وجود دارد و آن اینکه: هرچه شما در این راه به قرب بیشتری به خداوند متعال برسید، هجمه و فشار شیطان برای گمراهی و به بیراهه کشاندن شما بیشتر خواهد شد.
درحقیقت این وادی مانند صحنه جنگ وپیکاری است که یک طرف آن شما و طرف دیگر آن شیطان است و شما در خط مقدم این جبهه در حال جنگیدن هستید و مسلّما در هر وجب از خط مقدم، خمپاره، گلوله و ترکش خواهد باریبد و همین استقامت شما است که اجر بی پایان وعظیمی را برای شما به ارمغان خواهد آورد.
خداوند متعال می فرماید: (ان الذین قالو ربنا ثم استقاموتتنزّل علیهم الملائکه الا تخافوا ولا تحزنوا وابشروا بالجنّه الّتی کنتم توعدون)(فصلت 30) همانا کسانی که گفتند: پروردگار ما خداست، سپس بی هیچ انحرافی بر این سخن ثابت قدم ماندند، فرشتگان با این پیام بر آنان فرود می آیند که: نترسید و اندوه مدارید و مزده باد شما را به بهشتی که آن را به شما وعده می دادند.
البته سفارش به استقامت، دستور خداوند به پیامبر اعظم است که شامل پیروانش نیز می باشد. (فاستقم کما امرت ومن تاب معک ولا تطغوا انّه بما تعملون بصیر)(هود112) پس همانگونه که فرمان یافته ای بر این دین پایدار باش و کسانی هم که از شرک توبه کرده و همراه تو ایمان آورده اند باید پایداری کنند، و مبادا طغیان کنید و از بندگی خدا که در فطرت شما نهاده است منحرف شوید، که او به آنچه می کنید بینا است و در صورت نا فرمانی، شما را مواخذه خواهد کرد.
نکته مهم دیگر که انشاالله در این راه به شما کمک می نماید، یادآوری الطاف ونعمت های بی پایان خدا به تمام انبیاء، اولیاء و نیز به خود شما است وتذکّر آن در هر روز وایّام مختلف ومواقع حساس که غفلت به سراغ انسان می آید، لازم است.. شاید یکی از اسرار سفارش زیاد به تلاوت قرآن به هر اندازه که می توانیم (فاقروا ماتیسّر من القرآن) هرچه از قرآن برای شما آسان است بخوانید (مزمل20) همین یادآوری و تذّکر الطاف و کمک های خداوند متعال به انبیاء و اولیاء و بندگان خوب خود بوده است که در نهایت پیروزی و عاقبت کار به نفع خداوند و حزب او است (الا انّ حزب الله هم المفلحون)(مجادله22) بدان که حزب خدا همان سعادتمندانند.
مطلب دیگری که به لطف خدا برای شما مفید خواهد بود، کسب هرچه بیشتر معارف الهی واسرار بعضی اعمال مثل نماز است تا شیرینی ورغبت به آن عمل برای شما بیشتر گردد. برای بدست آوردن این دانش ها، میتوانید به کتب اسراری که برای نماز وسایر عبادات مثل حج و...نوشته شده است، مراجعه نمائید.
البته کتب روایی شیعه که درباره این موضوعات، احادیثی را ارائه داده اند بسیار مفید می باشد. مانند کتاب میزان الحکمه که بااسلوب وزبان امروزی به مشتاقان این عرصه، عرضه شده است.
وآخرین گفته اینکه شما خودتان به آن اشاره فرمودید؛ مهم عمل به دانسته ها است و سخن گفتن کافی نیست. مرحوم ایت الله بهجت به بسیاری از کسانیکه از ایشان رهنمود یا ذکری خواسته بودند می فرمودند2: امام صادق علیه السلام فرموده اند: (من عمل بما علم علّمه الله ما لم یعلم)3 هرکس به آن مقداری که می داند، عمل نماید، خداوند آنچه را که نمیداند به آن می آموزد.
عمل به دانسته ها هرچند اندک، دریچه ای است به سوی دریای بی کران معارف اللهی. بنابراین آنچه مهم و قابل توجه بسیار است عمل به آنچه می دانیم و برداشتن گام های کوچک و مداوم به سوی محبوب است که به قول مشهور: دو صد گفته چون نیم کردار نیست.
-----------
1 بحارالنوار، ج66/ ص64.
2 به نقل از کتاب به سوی محبوب.
3 بحارالنوار، ج75/ ص189.