از روي احمق بودن وهوس مرتكب گناهي شده ام نپرسيد چي ؟ولي پريشاني ام قابل توضيح و توصيف نيست .معترفم به گناهكار بودنم عذاب وجدان خفه ام ميكند روحم هزار پاره شده انگار روحم را باخته ام جايي خواندم تا خداوند توبه راقبول نكند راهي براي بازگشت نيست .فقط مي خواهم برگردم مي خواهم بندگي كنم درحاليكه به ديگران لبخند ميزنم دلم زار ميزند آبرويم ؟از كدام آبرو صحبت ميكنم هنوز هم پررو هستم كه ميخواهم بگويم آبرويم درخطر است ولي از صميم قلب ميخواهم برگردم به كسي نميتوانم بگويم چند سايت سرزدم جواب نگرفتم .من چه كنم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟