چه طور میشه عاشق خدا شد؟ چه کار کنیم که وقتی میگیم خدا دلمون بره مستقیم تو آسمون و پیش خودش چه کار کنیم که از نافله هامون لذت ببریم من یه مدت نماز شب می خوندم بعد یه هفته به جای عشق استرس داشتم که نکنه بیدار نشم واسه نماز شب انگار که اگه بیدار نشم یه واجب و ترک کردم؟

روحیه معنوی واهتمام شما به انجام فرائض ونوافل را می ستاییم واز خداوند توفیقات روزافزون شما را در راه بندگی واطاعتش خواستاریم. امید که در راه عبودیت وبندگی خداوند وپیروی از اهل بیت عصمت وطهارت (علیهم السلام) ثابت قدم واستوار باشید.
عاشق خدا شدن دو راه دارد:
1- راه نظری: راه نظری محبت خداوند، درک توحیدی خداوند و هستی است, یعنی این است که بدانی تمام کمال و جمال هستی و آنچه تو داری و اشیا دارند، همه و همه از ذات هستی و خدای تعالی نشأت گرفته و من و تو و جهان هستی از خود هیچ نداریم و بلکه در مقابل هستی حق تعالی فانی و هیچ ایم. باید که در توحید هستی بکوشی و نوعی فرار از کثرت به وحدت و غرق شدن در دریای وحدت هستی را درک و تمرین نمایی.
2- راه عملی: راه عملی محبت الهی نیز آن است که در مقام اختیار و عمل، خواسته حق را بر خواسته خویش برتری دهی و تنها به دنبال آن باشی که اراده حق را بر زندگی خویش حاکم کنی و اراده خویش را فانی در اراده او نمایی. ببینی خدای متعال از تو چه خواسته از واجب و مستحب تمام همت خویش را مصروف تحقق آن نمایی و هیچ گاه در مقابل آن، از خویش خواسته ای نداشته باشی که از مطامع دنیوی و مغایر آن باشد.
حضرت على(علیه السلام) نیز مى‏فرمایند: «اگر خدا را دوست مى‏دارید محبّت دنیا را از قلب‏هایتان خارج کنید». (میزان‏الحکمه، ج2، ص 228، ر 3167)
عبدالرزاق کاشانى (شارح کتاب منازل السائرین) مى‏نویسد: «عشق و محبّت به محبوب اقتضا مى‏کند وصال را، و وصال میسّر نمى‏شود مگر به بذل روح، و انس به جمال هم اقتضا مى‏کند که قلب از التفات به غیر او ممنوع شود و تنها او را ببیند. یکی دان و یکی بین و یکی گوی شود .پس افراد محبّ، وقتى در محبّت صادق‏اند که قلبشان تعلق به محبوب داشته باشد» (شرح منازل السائرین، ص 168).
اطاعت و عبادت حق تعالی به خصوص انجام امور مستحبی پس از مطمئن شدن از انجام واجبات، در ایجاد دوستی با خداوند بسیار موثر است. عرفان عملی بیان گر این بخش از وصول عملی به توحید است.
(براى مطالعه بیشتر ر.ک: محمدرضا کاشفى، آیین مهرورزى، صص 77 ـ 83)
توضیح افزون تر:
آیات و روایات و گفتار عارفان در قالب رعایت موارد ذیل، انسان را به این عشق مى‏رساند:
1- ترجیح دادن خداوند بر همه محبوب‏هاى دیگر، به ویژه حبّ دنیا1
2- اطاعت ظاهرى و باطنى از اوامر و نواهى خداوند 2
3- ترجیح لقاى پروردگار بر بقاى خود3
4- دوستى با اولیاى خدا و دشمنى با معاندان به خاطرِ خداوند 4
5- مجاهده با مال و جان در راه خدا 5
6- خشنودى و رضایت کامل از حضرت حق6
7- حریص بودن بر خلوت و مناجات با پروردگار 7
8- اُنس با کلام خدا (قرآن) 8
9- در همه اوقات مستغرق در یاد پروردگار بودن 9
10- حقیر شمردن هر چیز دیگر در برابر محبت خداوند10
11- دوست داشتن و مهربان بودن با همه بندگان مطیع و دشمنى با همه کافران و گنهکاران11
از آن‏جا که در عشق حقیقى معشوق یگانه است، انحصار معشوق در خداوند متعال از شرایط اصلى و اصیل حصول عشق به خدا است.
12- بهترین و کلی ترین راه تقویت محبت خداوند، انجام واجبات و مستحبات دینی و وارد شدن به منطقه قرب فرایض و نوافل است. در کتاب «محاسن » أحمد بن محمد بن خالد برقی روایت میکند از امام جعفر صادق (علیه السلام) از حضرت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) که : قَالَ اللَهُ: «مَا تَحَبَّبَ إلَی عَبْدِی بِشَیءٍ أَحَبَّ إلَی مِمَّا افْتَرَضْتُهُ عَلَیهِ. وَ إنَّهُ لَیتَحَبَّبُ إلَی بِالنَّافِلَةِ حَتَّی أُحِبَّهُ؛ فَإذَا أَحْبَبْتُهُ، کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یسْمَعُ بِهِ، وَ بَصَرَهُ الَّذِی یبصُرُ بِهِ، وَ لِسَانَهُ الَّذِی ینْطِقُ بِهِ، وَ یدَهُ الَّتِی یبْطِشُ بِهَا، وَ رِجْلَهُ الَّتِی یمْشِی بِهَا. إذَا دَعَانِی أَجَبْتُهُ، وَ إذَا سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ. وَ مَا تَرَدَّدْتُ فِی شَیءٍ أَنَا فَاعِلُهُ کَتَرَدُّدِی فِی مَوْتِ مُؤْمِنٍ یکْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَنَا أَکْرَهُ مَسَآءَتَهُ». 12
خداوند عزّوجل میفرماید: بنده من هیچگونه محبتش را در دل من جای نمیدهد و موجبات محبت مرا فراهم نمی کند که در نزد من محبوب تر باشد از آنچه من بر او لازم و واجب گردانیده ام .
و او پیوسته با بجا آوردن نوافل و مستحباتی که او را بدانها تکلیف نکرده ام محبت خود را در دل من بیشتر میکند تا جائی میرسد که من محب او میشوم؛ و در اینصورت که من محب او شدم، من گوش او میشوم که با آن می شنود، و چشم او میشوم که با آن می بیند، و زبان او میشوم که با آن سخن میگوید، و دست او میشوم که با آن اخذ میکند، و پای او میشوم که با آن راه میرود.
زمانی که مرا بخواند، اجابت میکنم و هنگامی که چیزی از من مسألت کند به او عطا می نمایم و هیچگاه من در کاری که خود بدون واسطه و اسباب فاعل آن کار بوده ام، برایم درنگ و تردید حاصل نشده است مانند وقتی که خود میخواهم روح بنده مؤمنی را قبض کنم که او از مرگ کراهت دارد و من از آزار و ناراحتی او کراهت دارم.

بنابراین راه اصلی عاشق خدا شدن درک توحیدی خداوند و هستی و خودشناسی توحیدی و شناخت توحیدی اسلام و حرکت و عمل توحیدی در این مسیر است. باید موحد بود و راه منحصر به فنای توحیدی در اراده حق است. البته این درک و عمل بسیار فنی است, ولی چاره ای نیست. عرفان ناب اسلامی برگرفته از قرآن و روایات معصومین ع متصدی ایجاد چنین تصور و عملکردی است. توحید رمز وصول عاشقانه انسان به خداوند است که در اشعار زیر نیز تجلی دارد.

عاشقان را شادمانى و غم اوست دستمزد و اجرت خدمت هم اوست
غیر معشوق ار تماشایى بود عشق نبود هرزه سودایى بود
عشق آن شعله است کاو چون برفروخت هر چه جز معشوق باقى جمله سوخت
تیغ «لا» در قتل غیر حق براند درنگر ز آن پس که بعد «لا» چه ماند
ماند «الا الله» باقى، جمله رفت شاد باش اى عشق شرکت سوز رفت 13
با توجّه به آنکه عشق امرى دو سویه است، در قبال عشق انسان به خداوند، خداوند نیز به آدمى عشق مى‏ورزد؛ البته عشق خداوند به بندگان خویش تفسیرى خاصّ دارد که پرداختن بدان مجالى دیگر مى‏جوید.14
یا رب ز شراب عشق سر مستم کن و زعشق خودت نیست کن و هستم کن
از هر چه جز عشق خود تهى دستم کن یکباره به بند عشق پابستم کن
(بابا طاهر)
بهترین وسیله برای عاشق شدن، تکرار یاد محبوب است. آیا عشق، بغیر از شدت یاد محبوب است؟ و شما دوست عزیز اگر طالب عشق الهی هستی باید بدانی که بهترین مصادیق یاد خداوند عبارت است از:
- نماز :
نماز علاوه بر ذکر زبانی بودنش، مصداق اطاعت از حضرت حق نیز می‌باشد.
در اکثر آیات قرآن پس از ذکر خدا، نماز را به عنوان بهترین مصداق ذکر می‌شمارد. در آیه 37 سوره نور خوانیم که: «رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إیتاءِ الزَّکوةِ یَخافُونَ یَوْماً تَتَقَلَّبُ فیهِ الْقُلُوبُ وَ الْأَبْصار) « مردانی که نه تجارت و نه معامله‌ای آنان را از یاد خدا و بر پا داشتن نماز و ادای زکات غافل نمی‌کند.
- تلاوت قران:
اگر مومن ادعای محبت خدا را دارد، می بایست به دستور العملهای خدا نیز اهمیت بدهد. خداوند مهربان کلیات اوامر ونواهی خود را در قران کریمش آورده است؛ تا آنهایی که طالب رسیدن به قرب او هستند با خواندن قران و عمل کردن به آن، پیوسته در یاد خدا باشند.
- پیروی از ائمه معصومین (علیهم السلام):
از ویژگیهای بارز معصومین (علیهم السلام) که در زیات جامعه کبیره بیان شده «اهل ذکر» بودن ایشان است. به این معنا که آنها هیچگاه از یاد خداوند غافل نبوده اند و هیچ عملی خلاف امر الهی انجام نداده اند. لذا آنها بهترین و کاملترین الگوهای یاد و عشق حضرت حق هستند و بر هر مومنی فرض و واجب است که از آنها پیروی کند.

پس با توجه مطالب گفته شده نتیجه می گیریم:
شما دوست عزیز که طالب عشق خدا هستید، باید به دستورات قرآن، پیامبر اکرم و ائمه اطهار (علیهم السلام) توجه کامل نمایید؛چرا که همانطور که اشاره کردیم عشق، یعنی غرق شدن در یاد محبوب، و عاشق چیزی بغیر از رضای محبوب نمی شناسد.
همان طور که می دانیم، رضای الهی نیز در انس با قرآن و پیروی از اوامر و نواهی ذکر شده در قرآن و الگو قرار دادن بهترین بندگانش، ( 14 معصوم) که هم آنها عاشق خدا بودند و خدا نیز به آنها عشق می ورزید، می باشد.

برنامه عبادى زیر را عمل کنید که براى تشدید محبت خداوند بسیار مؤثر است:
1ـ مراقبه و محاسبه:
در آغاز هر کارى, کمى مکث کنید؛ اگر واجب است حتما انجام دهید؛ اگر حرام است حتما ترک کنید.اصل این توجه و مراقبه چند فایده دارد: اولاً: انسان به حرام نمى‏افتد و نیز واجبى از او ترک نمى‏شود .ثانیاً: انسان را از غفلت شبانه‏روزى مى‏گیرد.
سپس شب به محاسبه بنشینید که آیا مراقبه طول روز را خوب انجام داده اید یا نه؟اگر خوب انجام داده اید، شکر خداى را هر چند زبانى به جا آورید و اگر خوب انجام نداده اید علت‏یابى کنید تا به مرور نقص‏ها و علت عدم موفقیت را کشف کنید تا بعد از سال‏ها به جایى برسید که حتى یک گناه از شما صادر نشود و خلاصه این که مدار مراقبه و محاسبه شما انجام واجبات و ترک محرمات مى‏باشد.
2ـ نماز اول وقت:
اگر کار اهمى با نماز اول وقت در تعارض نباشد نماز اول وقت را ترک نکنید. روایات و نیز بزرگان نماز اول وقت را اکیدا سفارش کرده‏اند. امام صادق(علیه السلام) مى‏فرمایند: «لکل صلاة وقتان: اول و آخر، فاول الوقت افضله و لیس لاحد ان یتخذ آخر الوقتین وقتا الا من علة و انما جعل آخرالوقت للمریض والمعتل و لمن له عذر و اول الوقت رضوان الله و آخر الوقت عفوالله؛ براى هر نمازى دو وقت است: اول وقت و آخر وقت پس اول وقت برتر و با فضیلت‏تر است و براى کسى نشاید که آخر وقت را وقت (نماز( اتخاذ کند مگر از روى علتى و آخر وقت فقط براى شخص بیمار و ناتوان و کسى که داراى عذرى است مى‏باشد و اول وقت خشنودى خدا را در بردارد ولى آخر وقت عفو خدا را» (میزان‏الحکمه، ج 5، ص 401، روایت (10390
3ـ مستحبات نشاط‏آور:
از میان مستحبات از نمازهاى نافله گرفته تا دعاى کمیل و ندبه و... فقط آنهایى را انجام دهید که براى شما نشاط‏آور است و از تحمیل نفس بر مستحبات پرهیز کنید. فقط به اقبال قلب بنگرید هر عمل مستحبى که قلب بدان اقبال داشت و برایش نشاط ‏بخش و حال‏آور بود به همان اکتفا کنید.
4ـ توسل به ائمه معصومین علیهم السّلام:
گاه گاهى مخصوصا به اقتضاى حال و اقبال قلب به ائمه معصومین (علیهم السلام) توسل جویید و توفیق عشق الهی را از آن معادن کرم بخواهید.
5 ـ دائم‏الوضوء:
سعى کنید همیشه وضودار باشید و اگر براى شب قبل از خواب وضو بگیرید کافى است. وضو نور است و همنشینی دائمی با نور،انسان را نورانی می کند.
‏6- جهاد در راه خدا:

جهاد در راه خدا یکی از عرصه های تقویت و ابراز عشق به خداوند است. همچنین یاری و نصرت ولی امر زمان در عصر غیبت و حضور در صحنه های جامعه و دفاع از حق و مبارزه با باطل معیار آشکاری برای عاشقان خداوند محسوب می شود, به همین خاطر ما شهدای کربلا را نمونه و الگوی عشق به خداوند می دانیم و صحنه عاشورا در حقیقت صحنه ابراز و اثبات این احساس عاشقانه است. می توان علاقه و عشق به خدا را اکنون هم با حضور در صحنه های دفاع از حق و اسلام و انقلاب در خویش آزمود و تقویت کرد.

چند توصیه ی دیگر:
1- با دوستان پاک و با تقوا رفاقت کنید.
2- از دوستانى که حریم حدود الاهى را مى‏شکنند به شدت بپرهیزید.
3- در مجالس دعا و محافل موعظه و نماز جماعت شرکت کنید.
4-از پرخورى و نیز غذاهاى چرب و پرانرژى و تحریک کننده پرهیز کنید.
5- گناه، نقطه مقابل و سمی مهلک در برابر یاد محبوب است. لذا به شدت از محرمات پرهیز کنید.

ذکر دو نکته لازم است:
- نگرانی شما از بیدار نشدن برای نماز کاملا طبیعی و نشانه بلوغ و رشد معنوی شما است.
- تکرار اعمالی که توصیه کردیم کم کم یاد خدای متعال را در دل شما بیشتر و بیشتر می کند و هر چه یاد محبوب در دل بیشتر شود، شعله های عشق افروخته تر خواهد شد.

موفق باشید.
----------------------------------
پى نوشت‏ها:
1- میزان الحکمة، محمد محمدى رى شهرى، ج 2، ح 3167 - 3156 - 3162؛ شرح منازل السائرین، ص 168.
2- آیین مهروزى، محمد رضا کاشفى، ص 86 و 87؛ نهج البلاغه، ترجمه دکتر شهیدى، نامه 69، ص 354.
3- میزان الحکمة، ج 8، حدیث 18030؛ آیین مهرورزى، ص 89 و 90.
4- اصول کافى، ج 3، ص 189.
5- مائده، 54
6- المیزان، محمدحسین طباطبایى، ج 9، ص 375؛ آیین مهرورزى، ص 94 - 92.
7- میزان الحکمة، ج 2، حدیث 3152 و 3160.
8- قوت القلوب، ابوطالب مکى، ص 8 و 105.
9- میزان الحکمة، ج 2، حدیث 3156.
11- نهج البلاغه، خطبه 193.
12- کیمیاى سعادت، محمد غزالى، تصحیح حسین خدیوجم، ج 2، ص 603 - 600؛ آیین مهرورزى، ص 98 - 85.
13- مثنوى.
14- احیاء علوم الدین، محمد غزالى، ج 4، ص 302 و 303؛ چهل حدیث، سید روح الله خمینى(احمةالله علیه)، ص 391 - 390؛ رساله عشق، ص 6 - 4.