بزرگترین گناه آدم چی می تونه باشه؟ و چه کاری بیشترین ثواب رو داره؟
بعد از آن این نار نار شهوت است--- کاندر او اصل گناه و زلت است‏
نار بیرونى به آبى بفسرد--- نار شهوت تا به دوزخ مى‏برد
در ابتدا باید تصویر روشن و واضحی از گناه ارائه کنیم، سپس روشن می گردد که چه گناهی بزرگ و چه گناهی کوچک است! شما گناه را چگونه معنی می کنید؟ آیا کاری که سبب آتش جهنم می شود، قلمداد می کنید؟ یا به کاری که مخالف حکم خدا باشد، اطلاق می کنید؟ اگر شما این موارد را داخل در معنی گناه می دانید، ما نیز با شما همسو هستیم؛ منتهی بنظر می رسد چشم ها را باید شُست و طور دیگر باید دید.
اگر هدف از خلقت درک توحید، دیدن و ذوب شدن در توحید باشد، هر چه که ما را از آن مسیر دور کند، به یک معنی می توان آن را مانع و یا حتی گناه تلقی نمود.
طاعت عامه گناه خاصگان----وصلت عامه حجاب خاص دان
خداوند احکامی را که برای بشر قرار داده تماماً برای سیر آنها به سوی خویش و نشاندن تاج بندگی بر گردن آنها است. از این رو تخلف از دستورات الهی عاملی است که افراد را از انسانیت و مسیر رسیدن به خدا دور می کند. به نظر می رسد احکام فقهی و اخلاقی، هر کدام که اثرات الهی شدن فرد، خانواده، دوستان، اقوام و جامعه را بیشتر، زودتر و فراگیرتر تأمین کند، دارای پاداش و ثواب بیشتری است و تخلف، نادیده گرفتن و عبور از آنها نیز گناهی بزرگ به شمار می رود.
بنابراین هر عملی که انسان سازی و رشد آن –اعم از خود و جامعه- بیشتر است، دارای اجر بیشتری است، و هر رفتاری که انسان سوزی آن بیشتر است- چه برای فرد یا جامعه- دارای گناه بزرگتری است.

«در خدمت قرآن و روایات»
اگر ما بیمار شویم، یا کامپیوترمان خراب گردد، چه می کنیم؟ آیا به مکانیک رجوع می کنیم؟ حتماً می گوئیم نه، باید به متخصص هر رشته ای رجوع نمود. بشر نیز برای این که عوامل رشد دهی و عوامل تخریب خود را بیابد، باید در مقابل قرآن و روایات خود را قرار دهد، تا آنچه که خالق جهان هستی آن را عامل سعادت و یا شقاوت بر شمرده است، را در یابد. اگر چه برای رشد و سعادت به طور کلی اموری را عقلاً افراد می فهمند، اما آنها کلی است و برای این که به رنگ الهی در آییم، کافی نیست.

«گناه کبیره»
زنگ تو بر تویت اى دیگ سیاه--- کرد سیماى درونت را تباه‏
بر دلت زنگار بر زنگارها---جمع شد تا کور شد ز اسرارها
گناهان از جهت این که دارای آثار گوناگونی و خاصی می باشند، به گناه هان کبیره و صغیره تقسیم می شوند. گناهان کبیره معانی مختلفی برای آن ذکر شده است. امام باقر-علیه السلام- در حدیثى معیار تشخیص کبیره را بیان کرده و مى فرمایند: «کلّ ما اوعد اللّه عزّ و جل علیه النّار؛ هر گناهى که خداوند براى آن وعده آتش دوزخ را داده باشد کبیره است».( شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 569). از این تعریف گناه صغیره نیز مشخص می شود.
در روایات گوناگون گناهان کبیره معرفی گشته است. امام کاظم -علیه السّلام- فرمود: روزى «عمرو بن عبید» بر پدرم وارد شد، و سلام کرد و نشست و این آیه را خواند: «الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ؛ کسانى که از گناهان کبیره دورى مى‏کنند و نیز از فواحش پرهیز دارند»(شوری/35).
سپس ساکت شد، امام پرسید: چرا ساکت شدى؟ گفت: خواستم بدانم گناهان کبیره در قرآن چیست؟ فرمود: بزرگترین گناهان، شرک است و مشرک از بهشت محروم است و جایش در آتش است، چنان که مى‏فرماید:
«مَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَیْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ؛ کسى که به خدا شرک ورزد خداوند بهشت را بر او حرام و جایگاهش را آتش قرار دهد»(مائده/76). حضرت ناامیدی از رحمت خدا، عاق والدین، کشتن مومن، متهم کردن به زنا و خود زنا، خوردن مال یتیم، خالی کردن جبهه حق در جنگ، سحر و جادو، سوگند دروغ، پشت پا انداختن عهد الهی و سوگند، عدم پرداخت زکات، شهادت کذب و کتمان آن، خوردن شراب، ترک نماز، قطع صله ی رحم و نقض عهد را نیز جزء گناهان بزرگ بر شمرده اند. در این موقع عمرو گریه را سر داد و هنگام خروج مى‏گفت: هلاک گشته کسى که به رأى خود عمل کند و در فضل و علم با شما بستیزد».( ارشاد القلوب-ترجمه سلگى، ج‏1، ص: 461).
البته گناهان کبیره محدود به این گناهان نیست. در روایات دیگر به گناهان دیگر نیز اشاره گشته است. اما باید توجه داشت که یکی از بزرگترین گناهان که چه بسا انسانها در دام آن گرفتار می شوند، معصیتى است که گناهکار آن را کوچک بشمارد. چرا که در این صورت فرد به تکرار گناه دست خواهد زد و چه بسا به گناهان دیگر نیز گرایش پیدا خواهد کرد و حد یقفی برای خود در نظر نخواهد گرفت.

«برترین اعمال»
از آنجا که روایات بزرگترین گناه را شرک و کفر به پروردگار معرفی می کنند، بزرگترین امر انسان ساز و والا را می توان ایمان و باور به خالق هستی دانست. رسول خدا -صلّى اللَّه علیه و اله و سلّم- فرمودند:« برترین اعمال، ایمانى است که شکّى در آن نباشد، و جنگ و جهادى که خیانت در غنیمت آن راه نیابد، و حجّى که پسندیده و مقبول باشد. نخستین کسى که داخل بهشت شود بنده زر خریدى است که عبادت پروردگارش را به نیکى بانجام رساند و خیرخواه صاحب خود باشد، و مرد پاکدامنى که عفّت خویش نگه دارد، و عبادت بسیار کند».( امالى شیخ مفید-ترجمه استادولى، ص: 112).

«وظیفه ی ما»
در هر زمانی و موقعیتی وظایف خاصی بر عهده ی افراد قرار می گیرد. به عنوان نمونه در جوانی بحث مسائل جنسی، بعد از ازدواج رابطه ی با همسر، سپس تربیت فرزندان دارای دقت و توجه است. اگر چه در تمام زندگی شناخت پروردگار و حرکت به سوی او به وسیله ی تقوای الهی دارای اهمیت و جایگاه والای است؛ اما در هر زمان انجام صحیح وظایفی که به عهده داریم، بهترین و پر ارجترین اعمال ما می تواند قرار بگیرد. فردی که مجرد می باشد، یک سری اعمال برای او ضرورت بیشتری دارد و شخصی که ازدواج نموده اعمال دیگری برای او اهمیت بیشتری می یابد. به طور مثال برخورد انسانی با همسر، اهتمام به تربیت فرزند، احترام به والدین و درآمد حلال برای یک فرد متأهل دارای اهمیت بیشتری است.

«انتظار»
یکی از وظایفی که به عهده ی من و شما و یا بهتر بگویم بر دوش بشریت است، توجه به حجت خدا است . چرا که در هر زمان ما نسبت به حضرتش-روحی له الفداء- مسئولیت و وظایفی داریم. از این رو در روایات از اعمالی که خداوند آن را دوست می دارند، انتظار فرج معرفی شده است. افضل اعمال امتی انتظار الفرج ( الأربعون حدیثا/شهید اول/ مدرسه امام مهدی/ ص: 63)
منتظر آماده است، آیا ما نیز آماده ایم؟!با افراد یا اشخاصی که برای حضور حضرت در تلاش هستند، طرح دوستی دارید؟به نظر می رسد اگر خود را برای یاری حضرت آماده کنیم، درون ما از تاریکی ها خالی و پر از صفا خواهد بود.
موفق و پیروز باشید. منتظر نظر شما در مورد جواب هستیم.
کتاب جهت مطالعه بیشتر؛
1. گناه شناسی/آقای قرائتی.
2. گناهان کبیره/ شهید دستغیب.