مدت 1 سال بود که تمام دعاهای مربوط به ازدواج را میخواندم. نماز اول وقت و روزه های مستحبی و...ولی بعد از 1 سال از درگاه خدا دست خالی برگشتم. خدا که خودش گفته ادعونی استجب لکم پس چرا دعای منو قبول نکرد. خیلی ناراحت و افسرده ام. فکر میکنم خدا دوستم نداره که جواب دعاهامو نمیده. من جواب میخوام؟
خیلی خوشحال هستم که ما را سنگ صبور خود قرار داده و حرف دلتان را با ما در میان گذاشتید.
باید توجه داشت که اراده ی انسان تنها جزیی از علت تحقق خواسته و آرزوست و گاه می شود که انسان مؤمن، با وجود سعی فراوان در رسیدن به هدفی، موانعی شناخته یا ناشناخته میان انسان و خواستهایش فاصله می اندازد. پس باید با سعی و تلاش منطقی و معقول و با نعمت تفکر و اندیشه و ارزیابی در راه رسیدن به خواسته، به راه افتاد ولی در هر حال مطیع و پیرو خواست الهی و راضی از آن بود و امور خود را باید به او واگذار کرد تا نتیجه آن سعادت و کامیابی واقعی باشد.
شما هم می دانید که توان ناقص آدمی از درک تمام ابعاد زندگی، عاجز است. دست گرم و قدرتمندی لازم است تا دستهای کودکان عقل ما را بگیرد و از کوچه پس کوچه های ناهموار و خطرناک دنیا عبور دهد و از همه ی دامهایی که دشمنان ناپیدای ما (نفس و شیطان) برایمان گسترده اند، به سلامت بگذراند و آرامش را به قلبمان هدیه نماید.
دوست عزیز!
توجه به چند نکته در پاسخ به سؤال های شما ضروری است:
- خدای مهربان، شما را بیشتر از خودتان دوست می دارد. خدای مهربان آینده و گذشته را نیز می داند. واقعیت این است که هیچ دعایی و آرزویی که به درگاه خداوند آورده شود، خالی از نوعی اجابت نیست، زیرا نوعی عبادت و پرستش است و اثر معنوی خود را بر روح و جان انسان می گذارد. با استمرار این حالت است که آدمی به تدریج مظهر نورانیت و اسماء و صفات کمالیه حق تعالی شده، به کمال و سعادت شایسته خود می رسد، چه به خواسته اش برسد و چه نرسد! (دقت کنید)
- باید بدانید که تحقق هر آرزو و رسیدن به هر هدفی راه اختصاصی و طبیعی خود را دارد و خواستن، تنها یکی از عوامل موفقیت و رسیدن به خواسته ها و نیازها است. برای موفقیت و رسیدن به خواسته های مشروع خود باید برنامه ریزی و تلاش پی گیر داشت.
در روایات آمده است که: گاهی بنده مومن و مقرب خدا، خواسته و حاجتی دارد و به در خانه او می رود و در می زند و دعا می کند ولی خداوند اجابت دعایش را به تاخیر می اندازد زیرا او دوست دارد صدای بنده ی مومنش را بشنود پس دعای او را زود مستجاب نمی کند تا بنده اش پی در پی در خانه اش را بزند و او را صدا کند. بر عکس گاهی بنده ی گنهکار و فاسق به در خانه اومی آید و چیزی می خواهد، خدا زود خواسته او را برآورده می کند تا دوباره به در خانه اش نیاید و او را صدا نزند زیرا خداوند دوست ندارد صدای او را بشنود.
پرسشگر بزرگوار، تا به حال درمحبت یک مادر به فرزند، دقت نموده اید؟ مادری که آغوش پر مهرش همیشه بروی فرزند گشوده است و از هیچ کمکی نسبت به او دریغ ندارد. محبت مادر قطره ای از دریای محبت خالق مادر هم نیست. خدای مهربان، از روی حب وعشق انسانها را خلق کرد واز هیچ کمکی برای هدایت آنها دریغ نورزید. فطرتی داد که خداخواه است، عقلی که چراغ راه است، پیامبران واولیایی که راهبر و راهنما هستند. بالاترین نعمتی که به شما عطا فرموده، این است که باب مناجات با خود را به سویتان گشوده است. این نعمت را دست کم نگیرید.
- برای رسیدن به خواسته ها می بایست از راه صحیح آن وارد شد.
دوست گرامی! اگر قرار است ازدواج کنید باید از راه معقول و شرعی وارد شوید؛ لذا ارتباط شما با فرد مذکور و دلبستگی به ایشان از همان ابتدا اشتباه بود. علت اصرار دین مقدس اسلام به رعایت ارتباط با نامحرم – بویژه خانمها که از احساسات عاطفی بیشتری برخوردارند – همین شکست هایی است که در برخی موارد جبران آن بسیار سخت خواهد بود.
شما باید در ابتدا با اطلاع خانواده و از طریق خواستگاری پسر و بدون دلبستگی به او، و با تحقیقاتی جامع، نسبت به ایشان شناخت کافی بدست می آوردید؛ نه اینکه قبل از این مراحل با او ارتباط برقرار کرده و به او علاقه مند شوید.
-چرا هر گاه دعا مستجاب نمی شود به گردن خدا می اندازیم؟ شاید ما کاری کردیم که دعایمان به اجابت نمی رسد؟ اگر در دل، باور کنیم که همه نقصها از ما است، مشکل حل می شود. حضرت یونس نبی (علیه السلام) گفت: «انی کنت من الظالمین» سپس دعایش مستجاب شد؛ «فاستجبنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننجی المومنین»
یکی از راههای استجابت دعا، ترک گناه است. گاه انسان گمان می کند که اهل گناه نیست؛ در حالی که مرتکب گناهان می شود ولی خود نمی داند. ما گاهی گمان می کنیم تنها با ترک دزدی، زنا و... وخواندن نماز و گرفتن روزه و... از گناهان دور شده ایم؛ در حالی که ممکن است مثلاً پدر و مادر از ما راضی نباشند و ما نسبت به آن ها بی توجه باشیم.
در روایات اسلامی آمده است که: اگر والدین به صورت شما زدند، بدون ذره ای ترش رویی، طرف دیگر صورت را به آن ها نشان دهید و آمادگی خود را برای سیلی دیگری اعلام دارید! و یا در روایتی دیگر فرزند را غلام حلقه بگوش والدین می داند؛ براستی آیا ما در ارتباط با والدین، اینگونه رفتار کرده، مانند غلام حلقه بگوش از آن ها اطاعت می کنیم؟!
و یا ممکن است تنها با زبان خود کسی را آزرده باشیم (بویژه محارم). شکستن دل دیگران خود از گناهان بسیار بزرگ است که چه بسا به آن توجه نداریم. و یا برخی نماز می خوانند ولی توجهی به اداء نمازهای قضا ندارند.
لقمه ی ناپاک و حرام و ندادن خمس و زکات مال، هم از جمله گناهانی است که موجب عدم استجابت دعا است.
- باید دید دعا چه دعایی است؟ آیا درخواست های ما از خداوند درست است یا خیر؟ بعنوان مثال: ممکن است برای ازدواج، فلان فرد مشخص را مد نظر گرفته، با اصرار از خداوند می خواهیم که دعای ما را اجابت کند؛ در حالی که خدای حکیم و عالم به غیب می داند که همان فرد، در خانه بداخلاق بوده، یا دو سال دیگر تصادف کرده و از دنیا می رود و ... این ازدواج به صلاح شما نیست – هر چند تأکید کرده بودید نگوییم شاید مصلحت شما نبوده است! -
پس در دعا نباید برای خدا، تأیین تکلیف کرد بلکه از او بخواهیم به هر طریقی که خیر ما است مثلاً شرایط ازدواج را برایمان فراهم کند.
- برخی معنای «صلاح» را بد فهمیده اند؛ تصور می کنند اینکه می گوییم: خدا صلاح نمی داند نعوذ بالله یعنی خدا دلش نمی خواهد! در حالی که «صلاح خدا نیست فلان دعا اجابت شود» یعنی «خیر ما در عدم استجابت آن دعا است». مانند پدری که با علم به اینکه اگر به فرزندش پولی که درخواست کرده را بدهد، به سمت اعتیاد رو خواهد آورد، لذا از دادن پول به او امتناع می کند و می گوید به صلاحت نیست.
پس اگر درک درستی از معنای «صلاح» داشته باشیم نه تنها ناراحت نمی شویم بلکه با رغبت و طیب خاطر، امور خود را به او که مهربان ترین مهربانان است و به بندگان خود به اندازه ی پوسته ی نازک روی هسته ی خرما هم ظلم نمی کند، می سپاریم.
- از خدایی که «فعال مایشاء و قادر متعال» است نباید طلبکارانه چیزی خواست. یادمان باشد او خداست و ما بنده؛ او مولاست و ما عبد؛ لذا بنده از مولای خود، هیچ طلبی ندارد! بنده تنها می تواند از مولای خود، درخواست کند؛ اگر مولا عطا کرد، از فضل و کرم او است؛ اگر عطا نکرد، از حکمت او است؛ پس طلبی در میان نیست. (دقت کنید)
خیلی ها با یک «یا الله» و یا با یک «صلوات» حاجت گرفته اند چون در زندگی مسیر عبودیت را طی کرده و خود را در لفظ و عمل، بنده ی خدا می دانند.
داستان آن باربر اصفهانی را شنیده ای که وقتی بچه از بالا به زمین در حال سقوط بود، با یک اشاره، کودک در بین زمین و آسمان توقف کرد و آهسته آهسته به آغوش او آمد؛ وقتی از او علت این کرامت را پرسیدند گفت: «عمری هر چه خدا گفت گفتم چشم و انجام دادم، حالا من به خدا گفتم: خدایا مادر این بچه را داغدار نکن، او هم اجابت کرد (او گفت: چشم).
پس در هر شرائطی راضی به رضای خدای مهربان، حکیم، رؤوف و عالم به غیب باشیم. امام حسین (علیه السلام) در بدترین شرائط ظهر عاشورا، در حالی که همه عزیزانش را از دست داده، در حالی که زخمی و تشنه است و زن و فرزندانش در محاصره دشمن هستند می فرماید: رضا به قضائک، تسلیما لامرک، لا معبود سواک ...
انجام راهکارهای ذیل را برای شما مفید می دانیم:
1. سعى در درک بیشتر و بهتر از فلسفه زندگى و حیات؛ این مقوله کمک خواهد کرد تا انسان، جایگاه خود را در هستى بشناسد و در پرتو آن، راه درست زندگى را بیابد. دسترسى به این نکته، بخش مهمى از نگرانى‏ها را برطرف خواهد ساخت.
2. توکل به خداوند در همه امور زندگى و اعتماد و اعتقاد به قضا و قدر الهى‏، به شما آرامش خاصی خواهد داد. (احزاب، آیه 23)
3. مشکلات را عادى بدانید و به همان اندازه آنها را بپذیرید که کامیابى‏ها را پذیرا هستید.
4. همواره از خداوند در همه امور مدد جویید و نسبت به آنچه او مقدر مى‏فرماید راضى باشید.
5. از دعاها و مناجات‏هاى دلنشین اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بهره مند شوید. در این راستا نیایش‏هایى همچون: مناجات خمسةعشر، کمیل و نیز صحیفه سجادیه بویژه دعاى بیستم (مکارم الاخلاق) را همواره بخوانید و باور داشته باشید که نیایش و دعا سرنوشت‏ساز است.
6. از گناهان دوری کنید؛ چرا که یکی از مانع اصلی در عدم استجابت دعا گناه است.
دوست خوبم!
همچنان به انس با خدا و درد دل با او ادامه دهید. شما می توانید این ارتباط با خدا را حتی در حین راه رفتن و... داشته باشید. پیشنهاد مى‏شود که در اوقات فراغت، به تفصیل نعمت‏ها و الطاف الهى از قبیل اصل وجود، سلامتى، توفیق تحصیل و... هم‏چنین بلایایى را که خدا از شما دور کرده است، یادآور شوید و ضمن سپاسگزارى از او، قلب خویش را مالامال از محبت و عشق الهى کنید.
برایت آینده ای سرشار از موفقیت آرزومندیم.