جوانی هستم 22ساله راههایی رو به من بگید تا بتونم با خدا بیشتر در ارتباط باشم و سمت هیچ گناهی نرم، کمکم کنید؟
مکاتبه شما با این مرکز، بازگو کننده گرایش های فکری و عقیدتی پاک و تحسین برانگیز و گویای حُسن اعتماد به این مرکز است، احساستان را نسبت به اینکه خواستار یک زندگی خدا محور و به دور از گناه هستید، درک کرده و دغدغه شما را تحسین می نمائیم .
قبل از هرچیز باید یادآور شویم مهم ترین چیزی که درموفقیت هر کاری لازم و ضروری است، داشتن تصمیم جدی و خواستن آن کار است، که شما در این گام اول و مهم موفق بودیده اید، همین مکاتبه نشان ازخواستن جدی در هدف مقدسی است که هر مسلمانی باید محور زندگیش همین هدف باشد، اما در پاسخ به سوالی که مطرح نموید نکاتی را در دو محور خدمت شما ارائه می نمائیم .

الف – مصونیت از گناه
برای مصون ماندن انسان از گناهان در متون دینى، مخصوصاً قرآن کریم راهکارهایی ارائه گردیده که به برخی از آنها اشاره می نمائیم :

نخستین راه, اجتناب از گناه این است که بنده حضور خداوند را در تمام شئون و مراحل زندگى اش درک کرده، خود را در پیش گاه و مَنظر خداوند بنگرد.
خداوند در اولین سوره نازل شده بر پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه وآله، پیش از این که ثواب بهشت یا عذاب جهنم صحبتى به میان آید، مردم را به حضور خدا و آگاهى او به اعمال بندگان توجه مى دهد: « أ لَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى‏ » (علق (96)، آیه 14.) «آیا انسان ندانست که خداوند (همه اعمالش را) مى بیند؟!» آیا انسانی که با حضور دیگران از ارتکاب بسیاری از گناهان پرهیز می نمایند اگر خود را در حضور خالق هستی بدانند، این امر سبب نمى شود که خود را به گناه آلوده نکند؟!

دومین راه، تقویت محبت و ارادت قلبى نسبت به خداوند بزرگ است. با دقت در رسالت و سیره انبیاء - این قافله سالاران کاروان بشریت - پى مى بریم ایشان واسطه محبت الهى بوده اند.
امام سجاد علیه السلام نقل مى فرمایند که خداوند به موسى کلیم وحى کرد: «موسى! کارى کن که آفریده هاى من، مرا دوست بدارند و خلق را محبوب من ساز!»
جناب موسى علیه السلام پرسید: «پروردگار من! چگونه این کار را انجام دهم؟ فرمود: نعمت هاى ظاهرى و باطنى مرا به یادشان آور!». (علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 2 (کتاب العلم)، ص 4، چاپ بیروت.)
وقتى مردم نسبت به نعمت هاى مادى و معنوى معرفت پیدا کنند، محبت نهفته ایشان به خداوند روزى دهنده و نعمت رسان، بیدار مى شود. وقتى محبت درونى برانگیخته شد، مردم مطیع خدا مى گردند. آنگاه که مطیع شدند، نه تنها گرد گناه نمى گردند بلکه به این وسیله محبوب خدا نیز مى شوند.
آن که به جاى محبت الهى، علاقه ها و تعلق هاى کم ارزش و ناپایدار در دلش رسوخ کرده، از هیچ خطایى در امان نیست. هر فریبایى، چشم و گوش و دلش را خواهد ربود و صبر و تحمل نخواهد کرد.
اما آن که دلش را مالامال از حب خداوند ساخته، اگر با گناهى روبرو شود، یوسف وار خفت زندان را از ارتکاب گناه، دوست تر خواهد داشت. (یوسف (12)، آیه 33) «یوسف گفت: پروردگارا: زندان نزد من محبوب تر است از آنچه اینها مرا به سوى آن مى خوانند...».
به بیان پیشواى صادق، کسى که با اظهار محبت خداوند، گناه مى ورزد، باید در دوستى و محبت خود، تجدیدنظر کند.
تعصى الاله و انت تظهر حبه هذا لعمرک فى الفعال بدیع لو کان حبک صادقاً لاطعته ان المحب لمن یحب مطیع (؛علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 47، ص 24، چاپ بیروت.)
ترجمه : طاعت و فرمان خدا را فرو مى گذارى در حالى که تظاهر به دوستى اش مى کنى؟
به جان خودت سوگند که این کارى عجیب است.
اگر دوستى تو راستین باشد حتماً او را اطاعت خواهى کرد.
زیرا محبّ، پیوسته مطیع محبوب خویش است.
امام، به این وسیله مى فرمایند: «محال است که خداوند را معصیت کنم، زیرا او را دوست دارم».

سومین راه، توجه به قدرت و عظمت پروردگار در گستره هستى است.
پرهیزکاران براى خداوند چنان عظمتى قائلند که به غیر او اعتنا نمى کنند. همین موضوع ایشان را در مقابله با خواسته هاى نفسانى و وسوسه هاى شیطانى غلبه مى دهد.
امام على علیه السلام در نامه معروف خود به مالک اشتر مى فرمایند: «هر گاه شکوه فرمانروایى، به نخوت و خودبزرگ بینى دچارت سازد، در بزرگى مُلک خدا و نیرویش ژرف بنگر که چگونه با تو، بر تو تسلّط دارد و بند بند وجودت - بیش از آنچه خود در اختیار دارى - در اختیار او باشد که این بى تردید نافرمانى ات را رام مى کند و بر تند روى هایت مهار مى رند و آنچه از خردت گریخته است، به سویت باز مى گرداند». نهج البلاغه، دشتى، نامه 53، ص 14.

راهکار چهارم، اندیشیدن درباره مرگ و عواقب گناه است.
اگر آدمى به هنگام گناه به این موضوع توجه کند که ممکن است در همان حال، مرگ او فرارسد، آیا باز تمرّد و سرپیچى و عصیان خواهد کرد؟!
مشکل عمده مجرمان و خطاکاران این است که نسبت به مرگ و عواقب اعمال ناشایست، معرفت و یقین شایسته اى کسب نکرده اند.
آیا محبتى در پى مى آید، براى دست کشیدن از گناه و روآوردن به طاعت، کافى نیست؟!
«حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ. لَعَلِّى أَعْمَلُ صالِحاً فِیما تَرَکْتُ...» ؛(مؤمنون (23)، آیات 99 و 100.)؛ «وقتى که مرگ گنهکار فرا مى رسد، مى گوید: خدایا مرا به دنیا بازگردان. شاید با اعمال شایسته کارهاى بد خویش را جبران کنم...».

پنجمین راه : پرهیز از مجالست و همنشینى با اهل دنیا و دور از معنویت. چه آنکه از رسول اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: «به خاطر برخورد با اهل دنیا قلبم زنگار گرفته و مکدر مى‏شود و براى جبران آن روزى هفتاد مرتبه استغفار مى‏کنم». خداوند نیز در سوره «نجم آیه 29»مى‏فرماید: فاعرض عن من تولى عن ذکرنا و لم یرد الا الحیوه الدنیا. پس از کسانى که از یاد ما روى گرداندند و جز زندگى دنیا را نخواستند اعراض کن و روى بگردان.

ششمین راه ؛ این است که باید به شیطان و دستورات او «نه » بگوئید که دست یابی به این هدف نیز توجه شما را به چند نکته جلب می نمائیم .
نکته اول : شیطان قدم به قدم انسان را فریب می دهد لذا در همان قدم اول باید به او« نه » گفت .
خداوند متعال از برنامه های شیطان تعبیر به « خطوات » نموده و می فرماید : یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ وَ مَنْ یَتَّبِعْ خُطُواتِ الشَّیْطانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ (النور - 21)
اى کسانى که ایمان آورده‏اید! از گامهاى شیطان پیروى نکنید! هر کس پیرو شیطان شود(گمراهش مى‏سازد، زیرا) او به فحشا و منکر فرمان مى‏دهد!
جمله «خطوات الشّیطان» (گامهاى شیطان) گویا اشاره به یک مسأله دقیق تربیتى دارد، و آن این که انحرافها غالبا بطور تدریج در انسان نفوذ مى‏کند، وسوسه‏هاى شیطان معمولا، انسان را قدم به قدم و تدریجا در پشت سر خود به سوى پرتگاه مى‏کشاند، لذا قرآن مى‏گوید: از همان گام اول باید به هوش بود و با شیطان همراه نشد!( برگزیده تفسیر نمونه، ج‏1، ص: 150)
در واقع دفع دشمن شیطان نفس از همان خاکریز اول است. قرآن مجید در وصف پارسایان مى‏فرماید: «ان الذین اتقوا اذا مسهم طائف من الشیطان تذکروا فاذاهم مبصرون ؛ پرهیزگاران چون گرفتار وسوسه شیطان شوند هماندم متذکر (یاد خدا) شده وبصیرت یابند»، (اعراف، آیه 201)،
نکته دوم : توکل به خدا را نباید فراموش کرد
اساتید اخلاق شیطان را به سگ چوپان تشبیه نموده و گفته اند : شما با شیطان مانند مرد غریبى که از دست سگ چوپان به صاحب او پناه مى‏برد باشید، هر گاه سگ چوپان به مرد غریبى حمله مى‏کند و مى‏خواهد او را گاز بگیرد مرد غریب به صاحب سگ پناه مى‏برد. لذا هر گاه شیطان نزد شما آمد و خواست وسوسه کند و از راه منحرف سازد ، شما هم به خداوند پناه ببرید و از او یارى بجوئید خداوند هم حق را بر باطل نیرو مى‏دهد و از مظلوم یارى مى‏کند و در قرآن فرموده: إِنَّهُ لَیْسَ لَهُ سُلْطانٌ عَلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَلى‏ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ. (النحل : 99)
شیطان تسلط پیدا نمى‏کند بر کسانى که ایمان بیاورند و به خداوند توکل کنند. (ایمان و کفر-ترجمه الإیمان و الکفر بحار الانوار ج‏2 ص : 372)
نکته سوم : برای نه گفتن به شیطان باید راههای نفوذش را بست
خوردن مال حرام ، چشم چرانی (اعم از دیدن فیلم و عکس و ....)، گوش دادن به موسیقی های تحریک کننده و حرام ، مطالعه مطالب تحریک کننده ، عدم رعایت ضوابط شرعی در نوع ارتباط بادیگران ( اعم از محل کار ، دوستان و روابط فامیلی ) و .... همه و همه از مقدمات و راههای نفوذ شیطان بویژه در امیال جنسی می باشند که با بستن این راهها به راحتی می توان به شیطان « نه » گفت .
نکته چهارم : مهمترین راهکار نه گفتن به شیطان آری گفتن به خدا است، بنابراین هیچگاه نباید به خداوند متعال و دستوراتش پشت کرد
حضرت امام صادق علیه السّلام مى‏فرماید که: تسلّط نمى‏یابد شیطان بر آدمى و زور نمى‏آورد بر او به وسوسه کردن، مگر در وقت اعراض کردن او از ذکر الهى و سهل‏گرفتن عظمت و بزرگوارى خداى تعالى و غافل شدن از مناهى، و خاطر نیاوردن اطّلاع جناب الهى بر ظاهر و باطن وى، (شرح‏مصباح‏الشریعة ص : 257)
بنابراین اگر می خواهید به راحتی از دست شیطان خلاصی یابید دستورات اولیه الهی یعنی انجام واجبات ( همچون نماز و روزه و ... ) و ترک محرمات را سرلوحه زندگی خود قرار دهید .

موارد دیگرى نیز در دورى از گناه مؤثر است و ما ازا ین جهت که در رده پایین ترى از مراتب فوق قرار دارند، فقط به ذکر عناوین آنها اکتفا مى کنیم.
- مطالعه پیوسته در عوالم پس از مرگ و احوال برزخ و قیامت،
- پرورش روحیه تعبّد آگاهانه دینى از راه مداومت در طاعات و عبادات،
- حفظ و تقویت حالت هاى اِنابه، تضرّع، خشوع و استغفار،
- دورى از محیطها و مجال هاى گناه خیز،
- از بین بردن زمینه هاى گناه، مثلا کسى که کشش هاى جنسى شدید دارد باید هر چه زودتر ازدواج کند،
- ارتباط و مراوده با افراد مؤمن و خداترس و گریز از دوستى با افراد بى بند و بار،
- جدیت و اهتمام در مبارزه با خواسته هاى نفسانى.
- حضور پیوسته در مساجد و همچنین مجالس وعظ و ذکر اهل بیت ( علیهم السلام )
- انس با ادعیه بویژه دعای مکارم الاخلاق که در پایان مفاتیح ذکر گردیده و یا ادعیه ای که در آن برای در امان ماندن از گناه تصریح شده مانند دعایی که در تعقیبات نماز ظهر خوانده می شود و در آن از خداوند متعال سلامتی و نجات از تمامی گناهان خواسته شده با این بیان که « وَ السَّلَامَةَ مِنْ کُلِّ إِثْم »

در پایان این بخش باید یادآوری نمائیم که انسان جایز الخطا می باشد از همین رو خداوند باب توبه را به روی انسان ها باز گذاشته تا از درگاه او ناامید نشده و در صورت گناه مجددا به درگاه او پناه ببرند .
ب – ارتباط با خداوند متعال
برای ارتباط بیشتر با خداوند متعال می توانیم به راههایی که خود خداوند برایمان بدین منظور ترسیم نموده مراجعه نمائیم .
خداوند متعال برای اینکه بندگانش بتوانند هرچه بیشتر با او در ارتباط باشند دو مسیر اصلی ذیل را به روی آنها گشوده است :
1- انجام واجبات
یک از بهترین راههای ارتباط با خدا انجام واجبات است که بهترین راه ارتباط با خدا می باشد واجباتی همچون نماز ، روزه ، حج و ... که هر یک دارای فلسفه خاصی بوده و زمینه برقراری انس بیشتر انسان با خداوند متعال می باشند .
2- انجام مستحبات
اعمال مستحبی خود دارای حوزه های متعددی می باشد از جمله نمازها و روزه های مستحبی ، ادعیه های مختلف و ... که برای اطلاع بیشتر از این مستحبات می توانید به مفاتیح الجنان مراجعه نمائید که در آن نماز و ادعیه ها مستحبی وارده برای ایام خاص و همچنین ادعیه های مستحتبی همچون مناجات خمسه عشر ، دعای مکارم اخلاق و ادعیه وارده در تعقیبات نمازهای پنج گانه به همراه فضیلت قرائت این ادعیه به تفصیل ذکر گردیده است .
یکی دیگر از حوزه های اعمال مستحبی که کمتر به آن توجه می شود و می تواند در کنار واجبات انسان را به اوج تعالی نائل گرداند اعمال مستحبی است که انسان در روابط اجتماعی خود می تواند رعایت نماید . اعمالی همچون صدقه دادن ، نیکی به همسایگان ، نیکی به پدر و مادر ، رفع مشکلات مردم و خدمت رسانی به آنها و ... .
امیدواریم با مطالب ارائه شده بتوانید به خواسته خود نائل گردیده و ما را نیز از دعای خیر خود فراموش نفرمائید .