چگونه باید ظرفیت خود را بالا ببرد تا در برابر مشکلات مقاومت کند و بتواند این مشکلات را تحمل کند؟ ( به عنوان مثال امام علی ع که آن همه مشکل و گناه و فساد را می دید و تحمل می کرد یا امام خامنه ای که امروز در عصر حاضر اینگونه تحمل می کنند )؟
از این که چنین جوانان اهل ایمانی با ما سوال خود را در میان گذاشته است خدا را سپاسگزاریم و امیدواریم پاسخ گوی مناسبی برای شما باشیم.
از بدو خلقت همواره لشگر نور و شیطان وجود داشت. گروهی که خدا سرپرستی آنها را بعهده گرفته بود، در لشگر نور سُکنی گزیدند و به خودسازی و پاک سازی جامعه پرداختند«اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور؛ خداوند، ولى و سرپرست کسانى است که ایمان آورده‏اند آنها را از ظلمت ها، به سوى نور بیرون مى‏برد»(بقره/257).
کسانی که حق را یافتند اما خود را تافته ی جدا بافته قلمداد کردند و به حق روی نیاوردند، خود را در تاریکی و آغوش شیطان قرار دادند «وَ الَّذینَ کَفَرُوا أَوْلِیاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمات؛ کسانى که کافر شدند، اولیاى آنها طاغوت ها هستند که آنها را از نور، به سوى ظلمت ها بیرون مى‏برند»(بقره/257).

همواره، همیشه و در تمام دوران ها این دو لشگر وجود داشته است. زمانی که رهبری امت ها را اهل خدا بدست داشتن جامعه به سمت رشد و خدای شدن حرکت می کرد:«و آنان را پیشوایانى قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت مى‏کردند و انجام کارهاى نیک و بر پاداشتن نماز و اداى زکات را به آنها وحى کردیم و تنها ما را عبادت مى‏کردند»(انبیاء/73).
افرادی نیز که در لشگر کافران اسم خود را ثبت کرده اند باید بداند که سران آنها در آخرت چنین سخنی دارند«فَأَغْوَیْناکُمْ إِنَّا کُنَّا غاوین؛ ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم!» (صافات/32).
در دنیا هر فردی مخیر است که در میان شاکرین باشد یا کفرین«إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً؛ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس»(انسان/3).

«بالابردن ظرفیت»
عواملی در افزایش ظرفیت انسان موثر است:
1.هر کسی طبق اعمالی که می کند باز خواست خواهد شد. این نگرش انسان را آرام می کند و یاری می دهد که به وظایف فردی، اجتماعی و عبادی خود بهتر عمل کند. مهم این است که ما در مسیر باشیم. با ایمان و اعمال صالح ما هر چه اتفاق بی افتد دیگر آسیبی به ما نمی تواند وارد کند«هر کس هدایت شود، براى خود هدایت یافته و آن کس که گمراه گردد، به زیان خود گمراه شده است و هیچ کس بار گناه دیگرى را به دوش نمى‏کشد»(اسراء/15). توجه به این که ما تنها مسئول کارهای خود هستیم ما را آرام و توان ما را برای انجام کارهای صالح بالا می برد.
2.خداوند از هنگامی که دست به خلقت انسان زد آگاه بود، که افرادی به گناه و معصیت روی خواهند آورد. بلکه نه تنها خدا بلکه فرشتگان نیز از آن اطلاع داشتند:«(به خاطر بیاور) هنگامى را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روى زمین، جانشینى [نماینده‏اى‏] قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا!» آیا کسى را در آن قرار مى‏دهى که فساد و خونریزى کند؟!»(بقره/30). تأمل در این که خداوند با این آگاهی دست به خلقت زد، پس جای برای بی تابی کردن ما باقی نمی ماند. چرا که خداوند چیزهای می داند که ملائکه از آن بی اطلاع بودند«پروردگار فرمود: «من حقایقى را مى‏دانم که شما نمى‏دانید»(بقره/30).
هنگامی که خداوند با این علم دست به این کار زدند، دیگر ما نباید نگران باشیم. این نگرش ظرفیت ما را بسیار بالا می برد.
3.ایمان به خدا شرح صدر به انسان عطا می کند، تا جایی که چنان بزرگ می شویم که می توانیم مسائل را در خود هضم کنیم«أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‏ نُورٍ مِنْ رَبِّه؛ آیا کسى که خدا سینه‏اش را براى اسلام گشاده است و بر فراز مرکبى از نور الهى قرار گرفته (همچون کوردلان گمراه است؟»(زمر/22).
ایمان به خدا سر انجام به انسان شرح صدر می دهد که بدین وسیله می تواند از ظرفیت بسیار بالایی بر خوردار شود.