من مشکلم با این فیلمهای خارجی است. شما هم قبول دارید که هر فیلم خارجی رو که نگاه می کنید خواسته یا ناخواسته با یک یا چند صحنه جنسی روبرو می شویم و خودبه خود به گناه مرتکب می شویم مثلا همین فیلمهای دانلودی در اینترنت که هر کدومش رو دانلود کنی توش این جور مسائل هست. البته این جور چیزا در همین تلوزیون خودمون هم هست، تکلیف چیه؟ مگه میشه به تلویزیون خودمونم نگاه نکنیم، مگه میشه به هیچ کدوم از فیلمهای خارجی روز نگاه نکنیم، به نظر شما منطقی میاد؟ لطفا برای همیشه تکلیف منو با این جور چیزا روشن کنین تا هنگام مواجه شدن تکلیفم رو بدونم.

در پاسخ شما توجه به نکات ذیل ضروری است.
یکم: ازنظر شرعی نگاه‏کردن به فیلم‏ها و تصاویر، در صورتی که از روی شهوت و ریبة نباشد و مفسده‏ای هم بر آن مترتب نشود، اشکال ندارد .بله اگر چنانچه محرک بوده وانسان را به ارتکاب گناه بکشاند ،دیدن آن حرام وممنوع خواهد بود.
دوم: دلیل اصلی حرمت شرعی آن هم آسیبی است که از این طریق به هویت انسان وارد می شود. مهمترین ثروت انسان هویت انسانی و الهی او است که باید مانند برترین جواهری که در اختیار او است از آن نگهداری و نسبت به حساس باشد. مهمترین اثری که اینگونه فیلم ها بر انسان دارد این است که هویت انسانی او را در معرض تغییر و بحران قرار می دهد. اصولا هجوم فرهنگی غرب با هدف ایجاد بحران فرهنگی و هویتی در جوانان صورت می گیرد و اگر آدمی دچار اینگونه تغییر شود، در حقیقت خود را گم و فراموش می کند و در نتیجه از راه صحیح و صراط مستقیم الهی و انسانی خارج خواهد شد.

سوم: در زمینه نگاه کردن یا گوش کردن و یا هر کار فرهنگی دیگری انسان باید انتخاب کند و معیار انتخاب هم همان است که گفته شد، یعنی ببیند آنچه انتخاب می کند در مسیر احیای هویت انسانی او است و یا خیر باعث تزلزل و بحرانی شدن او می شود. فرقی هم از این نظر میان فیلم خارجی و ایرانی نیست. فیلم ها و یا موسیقی هایی که شهوت انسان را تحریک می کنند، از انسان یک حیوان شهوانی می سازند و هویت او را دستخوش تغییرات منفی قرار می دهند. انسان اگر بخواهد خودش باشد و هویت اش سالم بماند باید از عوامل انحراف بپرهیزد و با تقویت معنویت و دین داری در جهت شکوفا نمودن و تقویت هویت الهی خود باشد و در راستای قرب الهی حرکت کند، وگرنه آسیب خواهد دید و دچار خسران خواهد شد.

شما نوشته اید مگر می شود نگاه نکنیم. خوب چرا نمی شود. مگر کسی شما را مجبور کرده است؟ شما باید انتخاب کنید. هر محصول فرهنگی که به احیا و تقویت هویت الهی و انسانی شما کمک می کند از آن استفاده کنید وگرنه آن را ترک کنید. این انتخاب کاملا منطقی و معقول است و به اختیار و آزادی شما کمک می کند و باعث کمال شما می شود.

در هر صورت هر جا حس کردید که سبب تحریک شهوات می شود ،از ادامه تماشای صرف نظر کنید، این به صلاح شماست، زیرا ادامه مشاهده این صحنه ها سبب عادی شدن گناه و خودفراموشی می شود.

می شود یک بار استمنا کرد و بعد توبه کنیم، من خیلی شهوتی شدم و باید بین استمنا و زنا یکی را انتخاب کنم؟

پاسخ: مشکل شهوت با یکبار استمنا کردن حل نمی شود، بنابراین باید برای حل این مشکل چاره ای اساسی اندیشید و آن ازدواج است. توبه هم در صورتی است که انسان گناهی را ناخواسته و یا از روی ناآگاهی انجام دهد و بعد توبه کند که اگر چنین باشد، حتما خداوند مهربان و بخشنده است.
عمل خودارضایی یا استمنا و همچنین زنا در هر صورت حرام و از گناهان بزرگ است. تنها راه ارضای مشروع غریزه جنسی براى فرد فقط از طریق ازدواج و نزدیکى با همسر شرعی خود می باشد و قاعده اضطرار در جایی است که ضرر آن فعل بیشتر از نفعش باشد. مثلا اگر کسی بین زنده ماندن و خوردن گوشت میته باید یکی را انتخاب کند باید برای حفظ جان با خوردن گوشت میته اقدام کند در حالی که کسی که غریزه جنسی به او فشار می آورد راه های مشروع ارضاء آن برایش باز است.
در درجه اول ازدواج، ازدواج دائم یا ازدواج موقت اولین راه است. شاید امکان ازدواج دائم - با توجه به مخارج آن - برای برخی بسته باشد - که چنین نیست - اما راه ازدواج موقت باز است و هرگز بسته نیست.
اگر به نظر شما امکان زنا وجود دارد، پس امکان ازدواج موقت نیز وجود دارد، زیرا فرق زنا با ازدواج موقت، تنها به خواندن عقد و تعیین مهریه و زمان است که دشواری چندانی ندارد و خودتان هم با مطالعه رساله مراجع می توانید انجام دهید.
اما اگر این راه ممکن نبود با ریاضت های شرعی، مثل کم خوردن، ورزش و ... باید جلوی غلیان قوای جنسی را گرفت. در هر حال شرعا و عرفا امکان جلوگیری از ارضاء نامشروع غریزه جنسی هست و راه بسته نیست تا شخص به اضطرار بیافتد و اضطرار در جایی است که همه راه های مشروع بسته شده باشد و در باره استمناء و امثال آن (به طور کلی ارضاء غریزه جنسی از راه های نامشروع) اینطور نیست. مشکلاتی که برای چنین فردی - پس از چندی - پیش می آید از نظر پزشکی واضح و روشن و در بسیاری از موارد غیر قابل جبران است.
«خودارضایى» یکى از راه‏هاى انحرافى در ارضاى میل جنسى است که نسل جوان را در معرض آسیب‏هاى جدى قرار مى‏دهد. این کار عادت بسیار زشت و زیان آوری است که می تواند استعداد و توانایی های فراوان یک جوان را به نابودی بکشاند و حال و آینده او را تباه کند.
استمنا از نظر شرعی واخلاقی، حرام و گناه محسوب می شود. این عادت ناپسندی به لحاظ اخلاقی، بعد معنوی انسان را به سختی می آزارد، روح او را تاریک می نماید، آزادی معنوی انسان را سلب می کند و در مسیر خود سازی و کمال، آدمی را با چالش جدی مواجه می کند. مطابق تحقیقات انجام شده توسط روانشناسان، خود ارضایی نوعی اعتیاد و بیماری زشتی است که آثار و ضررهای فراوانی بر جسم و روان آدمی باقی می گذارد.
کسانی که گرفتار این عمل شنیع شده اند، آن را گریزگاهی فرعی و عاجل برای خارج شدن از فشار جنسی و پاسخی برای لذت طلبی خود تصور می کنند، در صورتی که اگرتوجه نمایند، بدین وسیله گرفتار آثار و تبعات زیان آوری می شوند که گاها قابل جبران نیست.
شهوت یکی از اموری است که با طبیعت انسان در آمیخته و در جای خود از نعمت های خداوند است، ولی اگر از حالت تعادل خارج و بر افروخته شود، ممکن است سرمایه های عظیم انسانی را به خاکستر تبدیل کند. این نیرو به طور قطع نیاز به ارضاع دارد، ولی با روشی که با نظام طبیعت و شریعت سازگار باشد.
خدای متعال که به حکمت بالغه اش این غریزه را در نهاد انسان گزارده ، تا نسل انسان باقی بماند، از روی رحمت و هدایت خود راه های آسان و معقول کنترل و ارضاع آن را پیش پای او قرار داده است و نسبت به بیراهه ها و انحراف از مسیر درست نیز، هشدارهای لازم را به انسان داده است ،راههایی که باید با شناخت و عمل به آنها، سلامت جسم و جان خویش را پاس بداریم و از خطر و پی آمد کارهایی همچون خود ارضایی و مانند آن برهانیم.
حرمت خودارضایی در آیات و روایات:
خداوند در سوره مؤمنون می فرماید یکی از ویژگی های انسان های مؤمن این است که در مسائل جنسی خودشان را از آلوده شدن به گناه حفظ می کنند و صرفا از طریق ازدواج غریزه جنسی خود را ارضا می کند سپس می فرماید هر کس از غیر مسیر ازدواج غریزه جنسی خودش را ارضا کند از تجاوز کاران است «الذین هم لفروجهم حافظون . الا علی ازواجهم او ما ملکت ایمانهم فانهم غیر ملومین . فمن ابتغاء وراء ذلک فاولئک هم العادون » و عمل استمنا مشمول آیه 7 سوره مؤمنون می شود که می فرماید هر کسی غیر از این طریق را (جهت بهره گیری جنسی) طلب کند تجاوزگر است».
علاوه بر این در سخنان گهربار معصومین(ع) نیز از عمل استمنا به زشتی یاد شده و مورد نهی قرار گرفته است که در اینجا به احادیثی از پیامبر(ص) و امام صادق(ع) اشاره می کنیم:
1. امام صادق(ع): روز قیامت خداوند با شخص خودارضا گفت و گو نمى‏کند و از چشم خدا مى‏افتد.  (میزان الحکمة، ح 18749
2. رسول خدا(ص): لعنت خدا و ملائکه خداوند و تمام بشر بر شخص خودارضا.  (همان، ح 18748
3. رسول خدا(ص): کسى که خودارضایى مى‏کند، ملعون است. (همان، ح 18751
4. امام صادق(ع): خودارضایى گناه بزرگى است که خداوند در قرآن از آن نهى فرموده است.  (همان، ح 18750
5. امام صادق(ع): براى کسى که خودارضایى کند در قیامت عذاب دردناکى در نظر گرفته شده است.  (همان، ح 18749
علاوه این عمل شیطانی است که خداوند نهی کرده که از شیطان تبعیت کنیم و فرمود: لا تعبد و الشیطان. ائمه دین علیهم السلام مفسران قرآن و تبیین کنندگان مراد واقعی آیات الهی هستند.

  از دیدگاه آموزه و نگاه سیستمی آن به موسیقی و هنر این مقوله در صورتی که در راستای قرب الهی قابل توجیه باشد و یا حد اقل در تعارض با آن نباشد مورد تایید است و می توان از آن استفاده کرد و دین هم با آن مخالف نیست ولی در صورتی که به نحوی با راه خدا و قرب الهی درگیر شود و باعث انحراف از یاد خدا باشد مجاز نیست و شرعا نیز اشکال دارد. این معیار کلی است که باید در نظر گرفته شود

توضیح بیشتر:

در مورد موسیقی افراط و تفریط فراوان وجود دارد. برخی آن را به کلی حرام می دانند و اصلا سراغش نمی روند و برخی به کلی حلال. هر دو نظر ا فراطی است. موسیقی در طبیعت وجود دارد، در چهچه بلبلان و آواز پرندگان و مانند آن. صوت زیبا را خداوند آفریده و برخی انبیا مانند حضرت داوود(ع) به خاطر صوت زیبایی که داشته اند، معروف بوده اند و در برخی روایات هست که آن حضرت در بهشت نیز می خواند و بهشتیان از صدای زیبای او لذت می برند. صوت زیبای قرائت قرآن را در روایات ستوده اند و خود معصومین قرآن کریم را با صدایی به غایت زیبا و مسحور کننده می خواندند.

و اگر نواختن دستگاه های موسیقی در زمان معصومین (ع) حرام بوده و مومنین سراغ آن نمی رفتند به خاطر این بوده است که در آن دوران از این ابزار تنها در جهت گمراهی و انحراف از دین، عیش و نوش، خوشگذرانی مفرط و غفلت از یاد خدا و توسط حکام جور استفاده می شده است و مومنین آنچنان در ضعف، سختی و مصیبت گرفتار بوده اند که حال فرصتی برای پرداختن به این امور برایشان فراهم نبوده است.امروز هم اگر از این ابزار به این صورت استفاده شود، حرام است، ولی امروزه وضعیت فرق کرده و موسیقی کاربردهای فروانی پیدا نموده است. مانند یک ابزار که هم می شود آن را در مسیر صحیح به کار برد و هم در مسیر نا صحیح. موسیقی یک چنین وضعیتی دارد. برخی موارد آن واقعا حرام است چون مخصوص مجالس غافلین، گمراهان، اهل دنیا و بی دینان است و برخی موارد آن نیز واقعا حلال است و نه تنها گمراه کننده نیست، بلکه گاهی در جهت لطافت روح، آرامش روان و حتی تحریک احساس معنوی انسان، کاربرد دارد.

موسیقی از مواردی است که اگر انسان درست و به موقع و به اندازه از آن استفاده کند می تواند برای انسان مفید باشد ولی اگر نادرست و به صورتی افراطی به آن عادت کند، مضر و بلکه خطر آفرین است. برخی افراد حتی از موسیقی های حلال هم به صورت افراطی استفاده می کنند، این نوع استفاده هم خوب نیست و به سلامتی عقل و روان ایشان آسیب می رساند.

یکی از افرادی که خیلی منطقی و خوب با این موضوع برخورد کرده است، مقام معظم رهبری حفظه الله است. ایشان در پاسخ به سوال دانشجویان نسبت به این موضوع مطالبی بیان کرده اند که بسیار راهگشا و معتدل است. در ادامه توجه شما را به سخنان ایشان جلب می کنم.

---------------

موسیقی در کلام رهبری:

سوال: آیا می توانیم بگوییم که ترویج موسیقی بهترین راه مقابله با تهاجم فرهنگی است؟

این که ما بگوییم موسیقى بهترین راه مقابله با تهاجم فرهنگى است، نه، من به این معتقد نیستم که موسیقى یک چنین کششى داشته باشد. بهتر است بگویم ادامه مطلب...