در میان ا نسان ها چرا گرایش به بدی بیشتر است از گرایش به خوبی؟ 

در پاسخ به این سوال ابتدا باید در معنای انحراف دقت کنیم. در مبانی آموزه های توحیدی اسلام دو رویکرد عمده در مقابل هم هستند، رویکرد به دنیا و دنیا پرستی و حب دنیا در مقابل رویکرد به خدا و خداپرستی و محبت خداوند و اولیای او. هدف خلقت انسان بندگی خدا است و همچنین هدف بعثت انبیا و دین این است که رویکرد خداپرستی را تقویت کنند و انسان را از رویکرد و گرایش افراطی به دنیا باز دارند. این همان صراط مستقیم عبودیت الهی است. در این راستا انحراف یعنی انسان به عکس صراط مستقیم حرکت کند و به سمت دنیا برود و به دنیا و لذت های ناپایدار آن گرایش افراطی پیدا کند و گرایش اش به خدا و عبودیت کم گردد.

اکنون با تعریف دقیق انحراف که همان انحراف از فطرت و دین فطری است، به بررسی عوامل انحراف می پردازیم.

یکی  از عوامل این است که در انسان ها اول غرایز بالفعل می شوند و تا آخر عمر هم همینطور باقی می مانند . غرایزی که اساس گرایشهای منفی را در انسانها تحت کنترل خود دارد . اما فطرت و عقلی که کنترل کننده غرایز و جهت دهنده قوای مادی و معنوی انسان بسوی کسب کمالات است بطور تدریجی در انسانها تکامل می یابد لذا بخش عمده ای از عمر انسان بطور جدی تحت تاثیر گرایشات غرایز او طی می شود. خیلی از انسانها بخاطر همین امر عمدتا در مسیرهای غلط گام می گذارند . ادامه مطلب...