بسم الله الرحمان الرحیم

قابل توجه طلبه ها و مدیران حوزه!

دانستن فلسفه و چرایی طلبگی شاید از خود طلبگی مهم تر باشد. الان ما طلبه زیاد داریم اما هیچ کسی نیست که با یک نگاه کلان نگر و استراتژیک به روشنی برای طلبه های امروزی بیان کند که طلبگی یعنی چه و چرا باید طلبه شد!؟

ریشه این مشکل هم در این است که متاسفانه مدیران فرهنگی ما یا تخصص ندارند و یا حداکثر تکنیسین هستند و تخصص های جزئی دارند، در حالی که مدیر فرهنگی باید یک تئوریسین باشد و بتواند از بالا و با یک نگاه کلان نگر مسیر طلبگی را روشن نماید، به صورت استراتژیک اهداف و مقاصد این راه بسیار سخت و پر فراز و نشیب را برای طالبان آن بیان نماید و برای رسیدن به آن برنامه ریزی کند. در حال حاضر متاسفانه حوزه از این نظر دچار نوعی سردر گمی است.

برای درک فلسفه تحصیل علوم دینی باید توجه کنیم که انسان دارای سه گونه هویت است که در عرصه سه نوع زندگی شکل می گیرد.

1-     هویت بشری، یعنی همان که می خورد و می خوابد، ازدواج و تولید نسل می کند و کار و تلاش طبیعی انجام می دهد. این هویت در عرصه حیات طبیعی شکل می گیرد.

2-     هویت انسانی، یعنی همان که عالم می شود، می اندیشد، تعقل می کند و برای هر چیزی دلیل می طلبد. این هویت در عرصه حیات معقول ساخته می شود.

3-     هویت الهی، یعنی بعدی از انسان که با خداوند انس می گیرد، صفات و ویژگی های الهی را به خود می گیرد، خلیفه خدا در زمین می شود و به رنگ خدا در می آید. این هویت در عرصه حیات عرفانی پرورش می یابد.

اهداف طلبگی:

پس از این بیان بسیار فشرده و اجمالی، اکنون باید توجه شود که طلبه شدن دو هدف اساسی دارد.

1. مدیریت حیات طبیعی و هویت بشری خود در سایه احیای هویت انسانی و حیات معقول و همچنین احیای هویت الهی و حیات عرفانی.
2. کوچ دادن انسان های دیگری که نیاز به راهنما دارند از حیات طبیعی و هویت بشری به سوی حیات معقول و زندگی عرفانی برای احیای هویت انسانی و الهی در آنها.

توضیح اینکه:

طلبه یعنی وارث انبیا و باید همان راهی را برود که انبیا رفتند. پیامبران الهی آمده اند تا به بشر بیاموزند چگونه باید از هویت بشری خود مهاجرت نمایند و در راه انسان شدن و به رنگ خدا در ?مدن گام نهند. کار انبیای الهی هدایت انسان در این مسیر بود. آنها به او راه و رسم کوچ و مهاجرت الی الله را می آموختند، طلبه وارث این بعد از وجود انبیا است و باید اولا، خود اهل کوچ و سفر باشد و ثانیا، بندگان خدای را به سوی خدا فراخوان نماید و راه و رسم این سفر را به ایشان بیاموزد.

به نظر بنده فلسفه طلبگی همین است. در حوزه علوم دینی باید تمامی نیروها و برنامه ریزی ها به این سمت باشد. یک مدیر فرهنگی و حوزوی باید بداند که چه آموزه هایی را باید به یک طلبه تازه وارد بیاموزد و او را برای پیمودن این مسیر آماده نماید. حتی قبل از رسمی شدن صنفی یک طلبه باید برای او بیان نمایند که تو برای ورود به چه راهی آماده شده ای و باید چه مقاصدی را طی کنی و وظیفه تو در آینده چه خواهد بود و از چه امتیازاتی نیز برخوردار خواهی شد، تا او با دیدی باز و اقدامی کاملا آگاهانه برای پیمودن این راه تصمیم بگیرد و از اول بداند که دقیقا چه برنامه ای باید برای رشد خود داشته باشد.

آنچه در بیان فلسفه طلبگی گفته شد همان گونه که مستحضر هستید بسیار فشرده، استراتژیک و کلی است و می طلبد که در فرصت های مناسب و توسط اهل فن به تفصیل باز و توضیح داده شود و تاکتیک ها و تکنیک های رسیدن به این مقصود به روشنی بیان گردد.

سید مصطفی علم خواه

11-1-87