آیا می شود خدا را دوست و رفیق خطاب کرد؟

از این که سوال خود را با ما در میان گذاشته اید از شما متشکریم و امیداواریم پاسخ گوی مناسبی برای حس اعتماد شما باشیم.
هر که را هست از هوسها جان پاک--- زود بیند حضرت و ایوان پاک‏
چون محمد پاک شد زین نار و دود--- هر کجا رو کرد وجه اللَّه بود
چون رفیقى وسوسه‏ى بد خواه را--- کى بدانى ثم وجه الله را
هر که را باشد ز سینه فتح باب--- او ز هر شهرى ببیند آفتاب‏
برخی پدرها با فرزندان خود چنان رابطه ی خوبی و صمیمی برقرار می کنند، که هر کس آنها را می بیند علاوه بر رابطه ی پدر و فرزندی رابطه ی دوستی را نیز می توانند به خوبی مشاهده کنند. در این صورت فرزند پدرش را مانند یک رفیق شفیق می داند و ایشان را در شمار بهترین دوستانش برمی شمرد. در این حال نیز فرزند به جایگاه پدری و وظایف خود نیز واقف است.
حال آیا می شود با خدا، پروردگار هستی چنین رابطه ی را برقرار کرد و او را رفیق خواند؟

«پروردگار»
باید توجه داشت که خداوند خالق هستی است و هستی ما از هست اوست.
عده ای در این میان چنان ایمان و باور عمیقی به خدا دارند که از تمام وجود به پروردگار عشق می ورزند«وَ الَّذینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه؛آنها که ایمان دارند، عشقشان به خدا، (از مشرکان نسبت به معبودهاشان،) شدیدتر است»(بقره/165).
اولین رابطه ی ما با خدا این است که او مالک ما است و ما مملوک او، او رازق است و ما مرزوق و این که او خالق است و ما مخلوق. از سوی دیگر این رابطه ها و اعمال ما است که ما را به نزدیکی او می کشاند تا جای که رابطه ی ما یک رابطه ی محبتی می شود«رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ذلِکَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ ؛ هم خداوند از آنها خشنود است، و هم آنها از خدا خشنودند این، رستگارى بزرگ است!»(مائده/119).
در زندگی انسان اوقاتی را تجربه می کند که احساس می کند هیچ کسی را ندارد، جز خدا. در این هنگام است که به یاد فراض های از دعای جوشن کبیره که در شب های قدر می خواند می افتد«رفیق ما لا رفیق له؛ خدا رفیق افرادی است که رفیقی ندارند» در این جا است که می یابد که می تواند رفیقی داشته باشد بزرگ، والا، حکیم و دانا.
اگر خدا رفیق کسی شد، می توان خدا را رفیق خواند یا نه؟! بله و صد البته که می توان چنین خواند. اما فراموش نشود که همان گونه که خدا رفیق ما می تواند باشد، قبل از آن پروردگار ما بوده است و ما باید وظایف بندگی خود را نسبت به او فراموش نکنیم.
خداوند رفیقی است که جزء بهره و سود از او چیزی به ما نمی رسد

نحوه ارتباط عارفانه و عاشقانه انسان با خداوند و اهل بیت(ع) بدون واسطه مادی و زمینی مثل یک مداح و ...چگونه هست ، اینکه چگونه مثلا در موقع نماز و یا زیارت حرم ائمه(ع) بدون اینکه یک شخص بعنوان مداح و... ذکری و یا مطلبی بیان کند ، خودمان بتوانیم با خداوند و اهل بیت (ع) صحبت کنیم ، درد دل کنیم و حرفمان رو با آنها بزنیم و عشق و ارادت خودمان را نشان بدهیم؟
با تشکر از شما برادر عزیز که سعی در پیدا کردن بهترین راه بندگی خداوند متعال را دارید و در این هدف مقدستان به ما اعتماد کرده و ما را یاور خود دانستید. ما نیز امیدواریم که بتوانیم در رسیدن به این هدف شما را یاری کنیم.
نقش واسطه در برقراری ارتباط صمیمی:
اعتقاد شیعه بر آن است که ارتباط با خداوند فقط از طریق وساطت معصومین(ع) امکان پذیر می باشد و بدون شناخت و معرفت آنها برقراری ارتباط امکان پذیر نمی باشد. امام صادق (ع) در روایتی چنین می فرمایند: بِنَا عُبِدَ اللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّه‏ - با ما خداوند عبادت می شود و به واسطه ما شناخته می شود. الکافی ج1 ص 145 باب النوادر) پس شرط ارتباط داشتن با خداوند، وساطت معصومین(ع) می باشد و تا ارتباط و شناخت نسبت به آنها حاصل نشود ارتباط با خداوند نیز محقق نخواهد شد.

ادامه مطلب...