ایمان را از کجا کسب و چگونه آنرا تقویت کنیم؟
ایمان با دو پلّه پدید می آید. پلّه ی نخست تفکّر است و پلّه ی دوم تلقین. کسی با استدلال مؤمن نمی شود، با تلقین صرف نیز ایمان درست کمتر حاصل می شود. لذا ابتدا شخص باید مطلب حقّ را با تفّکر و استدلال عقلی بیابد؛ آنگاه با تلقین مداوم، که تکرار، یکی از شروط آن است، این مطلب عقلی به حیطه ی قلب راه یابد.
باید توجّه داشت که علم(یقین عقلی) و ایمان (یقین قلبی) دو مقوله ی جدا از هم هستند؛ امّا بین آنها نوعی رابطه وجود دارد.
ایمان، به معنی دانستن نیست؛ بلکه به معنی تسلیم شدن به دانسته ی خود است. لذا، چه بسا کسی به چیزی علم داشته باشد ولی ایمان نداشته باشد. از همین رو خداوند متعال در مورد فرعون و اطرافیانش فرمود: « وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَیْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ عُلُوًّا ـــــ و از روى ظلم و سرکشى، آن (معجزات) را انکار کردند، در حالى که نفسشان به آن یقین داشت.» (النمل:14).
اکثر انسانها یقین دارند که مرده بی خطر است؛ و کاری از دستش بر نمی آید؛ امّا اکثر مردم از مرده می ترسند و حاضر نمی شوند یک شب در کنار مرده بخوابند. چرا؟ چون فقط علم دارند که مرده بی خطر است؛ امّا ایمان به این معنا ندارند. امّا مرده شورها، نه تنها به این معنا علم دارند، بلکه ایمان هم دارند؛ لذا بی هیچ مشکلی می توانند شب را در میان صدها جنازه هم بخوابند. ادامه مطلب...

من دختری 22ساله هستم از نظر ایمانی واعتقادی کم آوردم می خوام رابطه م با خدا مثل چند سال پیش بشه خدا رو عاشقانه دوست داشته باشم مثلا نماز که می خونم حس قبل رو ندارم لطفا بگید چکار کنم بنده خوبی برای خدا باشم؟ به خدا نزدیک باشم فقط حرف نزنم عمل هم کنم؟
ایمان حقیقتی است که تدریجا به کمال میرسد و به یکباره برای کسی درجات بالای ایمان حاصل نمی شود. در آموزهای دینی ما آمده است که ایمان سه مرحله دارد. رسول گرامی اسلام فرمودند: الایمان اقرار باللسان و معرفه بالقلب وعمل بالارکان1 ایمان عبارت است از اقرار زبانی و معرفت قلبی و عمل به اعضاء و جوارح.
اگر بخواهیم به صورت ملموس این روایت را توضیح دهیم باید بگوییم: انسان ابتدا با شهادت به وحدانیت خدا و رسالت و ولایت وارد راه ایمان می شود و بعد با علم و معرفت این ایمان را به قلب خود می رساند و در کنار آن با حرکت عملی و عبادت ایمان را به اعضا و جوارح خود نفوذ می دهد و در نتیجه تمام وجود او را ایمان فرا می گیرد.

ادامه مطلب...

ایمان را به طور کامل توضیح دهید. من خیلی در موردش مطالعه کردم خیلی معانی متفاوتی براش هست. اینکه حق الناس و حق الله و حق النفس جز ایمان یا تعریف ایمان یا اصلا جز بخش اصلی ایمان هستند یا نه؟
ایمان از دیدگاه قرآن، عبارت است از: علم و معرفت یقینى توأم با تسلیم و خضوع در برابر حق. اما این که ایمان معرفت و علم یقینى است، از این آیه استفاده مى‏شود که: (إنما المؤمنون الذین آمنوا بالله ور سوله ثم لم یرتابوا و جاهدوا بأموالهم و أنفسهم فى سبیل الله أولئک‏هم‏الصادقون(حجرات/ 15) در حقیقت، مؤمنان کسانى‏اند که به خدا و پیامبر او ایمان آورده و [دیگر] شک نیاورده و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کرده‏اند. اینانند که راست کردارند.
این آیه به روشنى حکایتگر این حقیقت است که اهل ایمان کسانى‏اند که در ایمان به خدا و رسول تردید و شکى نداشته، و به آنها علم و یقین دارند. این ویژگى با آیات دیگرى که به توصیف مشرکان و کافران (کسانى که ایمان ندارند) پرداخته است، بیشتر تقویت مى‏شود. به دلیل مجال اندک، تنها به ذکر یک نمونه اکتفا مى‏شود: (لا إله إلا هو یحیى ویمیت ربکم و رب آبائکم الأولین بل هم فى شک یلعبون(دخان/ 9- 8) خدایى جز او نیست، او زندگى مى‏بخشد و مى‏میراند، پروردگار شما و پروردگار پدران شماست ولى نه، آنها [کافران‏] که به شک و شبهه خویش سرگرمند. 

ادامه مطلب...

چرا کسانی که می گویند آخرت وجود دارد طوری در زندگی خود رفتار می کنند که گویی آخرتی در پیش ندارند؟
دوست عزیز! پاسخ اجمالی به سؤال شما این است که: بین دانستن یک مطلب و یقین و باور داشتن آن، تفاوت بسیاری وجود دارد. لذا افراد مورد نظر شما، میدانند قیامت و آخرتی هست، ولی کردار غلط آن ها نشان می دهد که به آخرت یقین ندارند.
توضیح مطلب:
1ـ امور دینی به دو بخش عمده تقسیم می شوند؛ نخست معارف دینی که مهمترین قسمت آن امور اعتقادی است که همان اصول دین و مذهب و فروعات آن باشند و دوم دستورالعملهای الهی که به دو بخش عمده ی احکام فقهی و اخلاقیات تقسیم می شوند. بنا براین، برای تحکیم باور دینی باید در هر دو بخش کار نمود.
2ـ مطلب دوم اینکه برای رسیدن به باور عمیق در بخش اعتقادات باید از دو جهت اقدام نمود. نخست از جهت عقل و براهین عقلی و دوم از ناحیه ی قلب و دل.
اصول اعتقادی را ابتدا باید با برهان عقلی به دست آورد و به یقین عقلی رسید تا راه شکّ نظری بسته شود و آنگاه باید این باور عقلی حاصل شده را از راه تلقین به نفس و مداومت در عمل خالصانه به احکام و فرامین الهی، به عمق دل رساند تا راه تردید عملی نیز مسدود گردد؛ و اعتقاد دینی محکم و حقیقی یعنی همراهی این دو گونه یقین که یکی مربوط به عقل نظری و دیگری در ارتباط با عقل عملی است. راه کسب یقین عقلی و نظری، برهان عقلی و منطقی و طریقه ی تحصیل یقین قلبی و عملی، تلقین به نفس و تمرین خلوص نیت در مقام عمل به دستورات الهی است.

ادامه مطلب...

چطور خدا رو باور داشته باشم، در حالی که دوسش دارم ولی دستوراتش روعمل نمی کنم؟
سؤال شما در حقیقت از دو بخش که در عین حال با یکدیگر نیز ارتباط دارند تشکیل شده است ؛ لذا باید هر یک را به صورت مستقل بررسی و سپس ارتباط آنها را بیان نمود .
نسبت به قسمت اول یعنی چگونگی باور کردن خداوند، باید گفت : براهین اثبات خداوند تنها از طریق عقل و نظر او را اثبات مى‏کنند، ولى این نوع اثبات باعث رسیدن به ایمان و مرحله یقین و باور نمی شود و تنها مسیرى که راه را برای الهی شدن و رسوخ ایمان و یقین در قلب فراهم می کند و اساساً موجب توجه به خداوند در زندگی می شود، راه دل و فطرت است. این راه در حقیقت خدایابى است نه اثبات وجود او. براى رسیدن به این هدف بایستى درون را از رذایل اخلاقى و آلودگى‏ها پاکیزه نمود و دل را با عمل به آموزه های شرعى صفا داد، تا آن وجودى را که از رگ گردن به انسان نزدیکتر است، در درون یافت؛ همو که مى‏گوید: فَإِنِّى قَرِیبٌ اجیب دعوه الداع (بقره/186) وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ(ق/16). ادامه مطلب...