مدتی است عزمم را راسخ کرده ام برای ترک گناه ولی در طول روز بدون توجه گناهی مرتکب می شوم و شب استغفار می کنم و احساس می کنم نمی توانم پاک شوم و مدتی است با یکی از دوستانم قهرم ولی از او هیچ کینه ای به دل ندارم فقط احساس می کنم اگر مدتی با هم قطع رابطه کنیم، گذر زمان رابطه مان خوب می شود، آیا این مسأله باعث عدم پذیرش عباداتم می شود و سوال آخر آنکه چه کنم توفیق نماز شب پیدا کنم؟

پاسخ: خدای مهربان بر شما منت گذاشته که در سنین جوانی , حالت پشیمانی از گناه داشته , در پی راه حلی برای درمان آن هستید . در کتاب گناه شناسی استاد قرائتی ( دام ظله ) به اموری از اهرمهای بازدارنده و کنترل کننده ی گناه اشاره می کنند . در صورتی که شما دوست عزیز در طول روز در رعایت مواردی که ذکرخواهد شد بکوشید , به فضل الهی موفق به ترک گناه خواهید شد . آن امور عبارتند از :
1 – تفکر و اندیشه , آئینه ی صاف
فکر در عاقبت گناه ... در فنای دنیا ... در حوادث عبرت آور ... در احوال بزرگان ... در عاقبت کار و... به طور کلی فکر کردن و اندیشیدن صحیح ... عامل بازدارنده از انحراف و گناهان می شود و همچون آئینه ی صاف , نشان دهنده ی زیباییها و زشتیها است . چنانکه امیر مؤمنان علی ( علیه السلام ) فرمود : الفکر مرآة صافیة فکر آینه ی صاف است (1) و نیز فرمود : ما زل من احسن الفکر کسی که نیکو بیندیشد دستخوش لغزش نمی شود ( 2 )
2 – ایمان به خدا و یاد و اعتقاد به حضور او در همه جا
ایمان به خدا و یاد او در همه حال و اعتقاد به اینکه همه ی ما در محضر خدا هستیم , از اساسی ترین اهرمهای باز دارنده ی از گناه است . اثر و نقشی که این عقیده در کنترل انسان و سرکوب طغیان غرایز حیوانی دارد , هیچ چیز چنین اثر و نقش را ندارد ... خداوند تعالی می فرماید : الم تعلم بان الله یری (3) آیا انسان نمی داند که خداوند همه ی اعمالش را می بیند ؟
3 – خود شناسی و توجه به شخصیت انسان
انسان از دیدگاه قرآن , خلیفه ی خدا و مسجود فرشتگان می باشد ... خداوند تو را خلیفه و برترین موجود خود خوانده ؛ آیا حیف نیست آن را در کژ راهه های پلیدی و گناه نابود سازی ؟ !
امیر مؤمنان علی ( علیه السلام ) فرمود : انه لیس لانفسکم ثمن الا الجنة فلا تبیعوها الا بها (4) بدانید که جان شما هیچ بهایی جز بهشت ندارد پس به کمتر از آن , نفروشید .
4 – ایمان به معاد و حساب قیامت
ایمان به معاد یعنی ایمان به زندگی ابدی که همه چیز آن از روی حساب و نظم است . ایمان به معاد یعنی ایمان به دریافت کیفر و پاداش اعمالی که ما در دنیا انجام داده ایم . یعنی هیچ کدام از نیکی ها و بدی های ما نابود و فانی نمی شود بلکه انسان در گرو اعمال خود است ..... علی ( علیه السلام ) می فرماید : واتقوا نارا ً طرها شدید و قعرها بعید و حلیتها حدید و شرابها صدید (5) بپرهیزید از آتشی که حرارتش شدید و ژرفای آن زیاد و زیور آن غل و زنجیر آهنین و نوشیدنی آن آب جوشان می باشد .
5 – مسأله ی عرض اعمال
یکی از معتقدات اسلامی که نقش بسزائی در کنترل و بازدارندگی از گناه دارد , مسأله ی عرض اعمال بر پیشوایان بزرگ است . یعنی خداوند از طرق خاصی اعمال انسانها را هر روز یا هر هفته یک بار به عرض پیامبر و امامان ( علیهم السلام ) می رساند . اگر نیک بود موجب خوشحالی آنها می گردد و اگر بد بود موجب ناراحتی آنها می شود . انسان وقتی که می داند , چنین جریانی در کار است , بیشتر رعایت و مراقبت می نماید ... در کتاب اصول کافی بابی به این عنوان (عرض اعمال علی النبی و الائمه ) تنظیم شده که دارای 6 حدیث است .
6 – یاد مرگ
یاد مرگ , موجب شکستن غرور و در نتیجه زمینه ساز ترک گناه و از عوامل بازدارنده و کنترل کننده است . رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) می فرمایند : اکثروا ذکرالموت فانه یمحص الذنوب (6) بسیار در یاد مرگ باشید زیرا یاد مرگ , گناهان را می زداید .
7 – خدا ترسی و ترس از عواقب گناه
امام صادق ( علیه السلام ) فرمود : العجب من یخاف العقاب و لم یکف عجبا از کسی که از عذاب الهی می ترسد ولی خودداری از گناه نمی کند .
8 – نقش عبادات در بازدارندگی از گناه
عبادات در اسلام اگر به طور صحیح و با شرایط , انجام گیرند علاوه بر مزائد بسیار معنوی , نقش بسزایی در کنترل گناه دارد و اصولا ً هدف از عبادات پس از خدا شناسی , پاکسازی و پیشگیری از گناهان است ... بعنوان نمونه : رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) فرمود : مثل الصلاة کمثل النهر الجاری , کلما صلی کفرت ما بینهما نماز ( درست ) همانند آب جاری است , هر زمان که انسان نماز می خواند , گناهانی که در میان دو نماز انجام شده است از بین می رود . (7)
پاسخ به سؤال دوم شما :
احادیث زیادی در خصوص مذمت قهر کردن آمده است . به لطف حق تعالی کینه ی دوست خود را در دل ندارید ؛ اما این مطلب نمی تواند دلیلی موجه , برای قهر شما باشد .
دوست عزیز گوش جانت را با چند حدیث نوازش ده :
پیامبر خدا ( صلی الله علیه و آله ) فرمود : قهر کردن مسلمان با برادرش مانند ریختن خون اوست . و نیز فرمود : ای اباذر , از قهر کردن با برادرت بپرهیز , زیرا با وجود قهر بودن عمل پذیرفته نمی شود . امام صادق ( علیه السلام ) فرمودند : تا زمانی که دو مسلمان با یکدیگر قهر باشند , ابلیس خوشحال است و هر گاه با هم ( آشتی و ) دیدار کنند , زانوهایش به هم خورد و بندهایش از هم بگسلد و فریاد زند : ای وای بر من , هلاک شدم (8)
در هیچ یک از احادیث بالا بیان نشد که شرط عقوبت قهر در داشتن کینه است ! البته احادیث بسیار تکان دهنده ای درباره ی قهر توأم با کینه بیان شده است ؛, بحمد الله آن احادیث شامل حال شما دوست عزیز نمی شود . اما با سرعت بخشیدن در امر دوستی و آشتی , کاری کنید که بشارت احادیث , شامل حالتان شود نه عقوبت آنها ! لذا اگر هم قصد شما از قهر , تنبه دوستتان می باشد , نباید بیش از سه روز طول بکشد . پیامبر خدا ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : ( بر هیچ دو نفر مسلمانی ) روا نیست که بیش از سه ( شب ) با هم قطع رابطه کنند ؛ زیرا اگر بیش از سه شب قطع رابطه کنند , هرگز با هم در بهشت جمع نمی شوند و هر کدام از آنها زودتر از دیگری رابطه اش را برقرار کند , گناهانش پاک می شود و اگر به او سلام کرد و او جوابش را نداد و سلامش را نپذیرفت , جواب او را فرشته بدهد و جواب آن دیگری را شیطان . پس در امر آشتی با دوستت بشتاب تا از صواب ذکر شده در حدیث بهره مند گردی .
جواب سؤال سوم شما :
رعایت چند نکته می تواند در خواندن نماز شب به شما کمک کند :
1 – حداقل دو ساعت قبل از خواب شام خود را میل کنید .
هر چه معده در هنگام خواب شب , سبک باشد ( نه گرسنه ) به هنگام نماز شب می توانید بهتر از خواب برخیزید ؛ لذا فاصله ی دو ساعت بین خوردن شام و خواب , فاصله ی خوبی است . البته بهتر است غذایی که میل می کنید نیز غذایی سبک و کم حجم باشد . لذا به طور جد از پر خوری در شب بپرهیزید .
2 – بدن انسان بخصوص در شب , نیاز به خواب کافی دارد و اگر این نیاز بر طرف نشود در کارهای روز خلل ایجاد می شود . شب نشینی ها و خوابیدن پس از ساعت 12 شب , در بیدار نشدن برای نماز شب بسیار مؤثر است .
3 – مطالعه ی احادیث وارده در خصوص تشویق به نماز شب و مذمت کسانی که اهل نماز شب نیستند نیز بسیار مؤثر است . در روایت است که : همانا خانه هایی که در آنها نماز شب گزارده می شود و قرآن تلاوت می شود , برای اهل آسمان می درخشد چنانکه ستارگان برای اهل زمین می درخشند . (9) و از پیامبر بزرگوار رسیده که فرمودند : کسی تمام شب را نخوابید جز اینکه شیطان در گوشش بول کرد و در روز رستاخیز مفلس آمد . و هیچ کس نیست مگر اینکه برایش فرشته ای است که او را هر شب دو بار از خوابش بیدار می کند و می گوید : ای بنده ی خدا بر خیز تا به یاد و ذکر پروردگارت بپردازی و در بار سوم اگر بیدار نشد شیطان در گوشش بول می کند . (10)
4 – گاهی گناهان ما موجبات عدم توفیق نماز شب را فراهم می کند ؛ امام باقر (علیه السلام) فرمودند : مردی به محضر علی (علیه السلام) آمد پرسید : من از نماز شب محروم شده ام . حضرت فرمودند : گناهانت تو را مقید کرده است . پس مراقبت روزانه , توفیق مناجاتهای شبانه را موجب می گردد.
, آیت الله بهجت ( رضوان الله تعالی علیه ) در خصوص نماز شب و توفیق خواندن آن توصیه می کنند : با قرائت آیه ی آخر کهف و اهتمام به این امر ؛ اگر علاج نشد , تقدیم بر نصف می شود . ( قبل از نیمه ی شب به جا آورده شود ) . در سفارشی دیگر می فرمایند : کسالت در نماز شب به این رفع می شود که بنا بگذارید هر شبی که موفق به خواندن آن ) نشد , قضای آن را به جا بیاورید . (11)
ندهی اگر به او دل , به چه آرمیده باشی نگزینی ارغم او چه غمی گزیده باشی
نظری نهان بیافکن , مگرش عیان ببینی گرش از جهان نبینی ز جهان چه دیده باشی ؟
( فیض کاشانی )
پیروز باشید .

(1) نهج البلاغه / حکمت 5
(2) میزان الحکمه / ج 7 / ص 538 به نقل از غرر الحکم
(3) سوره ی علق / 14
(4) نهج البلاغه / حکمت 456
(5) نهج البلاغه / خطبه 120
(6) نهج الفصاحه / حدیث 444
(7) درسهایی از قرآن ازاستاد قرائتی / گناه شناسی / تنظیم و نگارش محمد محمدی اشتهاردی
(8) میزان الحکمه / ج 13 / ص 6617
(9) اصرار الصلوة مرحوم عارف کامل میرزا ملکی تبریزی ( رحمة الله علیه ) / نقل از اصول کافی
(10)اصرار الصلوة عارف کامل مرحوم میرزا ملکی تبریزی / ص 345
(11) به سوی محبوب / دستور العملهای آیت الله بهجت ( رضوان الله علیه )

علم چگونه می تواند کمال انسان و تقرب به خداوند را در بر داشته باشد؟

با سلام به شما پرسشگر محترم که جویای کمال و تقرب به خداوند هستی. برای شما قرب بیشتر را آرزو می کنم.
اگر روشن شود که علم چیست تقریباً‌ جواب این سؤال هم روشن می گردد.
علم فقط فرا گرفتن مشتی اصطلاحات نیست. در روایات آمده که « العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء» علم نوری است که خداوند در قلب هر کسی که بخواهد می اندازد.
حقیقت علم نور است و راهگشا. اگر فرا گرفتن چیزی، در انسان نور ایجاد کرد و راه را به او نشان داد، علم است و الا ظلمت خواهد بود. انسانی که علم داشت مانند کسی است که در شب تاریک، چراغی در دست دارد. این فرد، راه را واضح و روشن می بیند و به مقصد نزدیک می گردد.
امام علی علیه السلام می فرماید: علم امام عقل است و عقل تابع اوست.(میزان الحکمة 13683). همه انسان ها دارای عقل هستند اما اگر علم سودمند نباشد عقل،‌ تشخیص دهنده مصلحت خود نیست بلکه باید علم،‌ روشنگری نماید تا عقل از او تبعیت کرده و حرکت کند و به قرب خداوند برسد. منظور این است که اگر علمی،‌ شناخت و معرفت ما را نسبت به خالق هستی و شئونات و صفات او بالا برد، علم است.وگرنه خیری در آن نیست. یک اعرابی از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم پرسید: یا رسول الله رأس علم چیست؟ پیامبر فرمود:شناخت خداوند.آن هم شناخت حقیقی. بعد پرسید:« شناخت خداوند.آن هم شناخت حقیقی.» چیست؟ پیامبر فرمود:این که بدانی او بدون مثل و بدون شبیه و بدون شریک است و این که او واحد ، احد،‌ ظاهر،‌ باطن، اول،‌ آخر، بدون همتا و بدون نظیر است. این حق معرفت اوست. (میزان الحکمة، باب علم)
با این تفاسیری که از علم شد معلوم گشت که اصل علم که همان معرفت خدای سبحان است خود بخود مایه کمال و تقرب است.
آیا رشته های دانشگاهی هم می تواند باعث تقرب باشد؟
ممکن است کسی علوم حوزوی را هم نخوانده باشد اما دارای این علم (شناخت حقیقی خداوند) گردد. مرحوم شیخ رجبعلی، یک خیاط بود اما در این راه گوی سبقت را از بسیاری ربوده بود.ممکن است فردی مهندس، دکتر و یا ... باشد اما از همان علم خود در جهت کمال بهره ببرد بدین ترتیب که با آگاهی یافتن از اسرار هستی،‌ معرفتش نسبت به حضرت حق بیشتر گردد. یک پزشک وقتی عجایب خلقت انسان را می بیند و از طرفی عجز و ناتوانی انسان ها را در درمان بسیاری بیماری ها مشاهده می کند،‌ باید بانگ بر‌آورده و به بزرگی خدا اعتراف کند و الله اکبر بگوید. شخصی ممکن است از علم شیمی آن چنان خدا را بشناسد که از مطالعه کتاب های دینی نشناسد. از آن جا که علوم تجربی محض،‌ ما را تجربی بار می آورد و ممکن است از خداوند دور شویم باید در کنار این علوم،‌ مطا لعاتی در مورد خداشناسی و تفکر در این امور را ضمیمه کار خود نماییم.

پس آن چه مهم است شناخت کیمیای هستی و مرکز آفرینش است. البته باید پذیرفت بعضی از علوم و رشته ها- مانند الهیات- به این هدف نزدیک تر و کم واسطه ترند
در نگاه کلى قرآن، هر علمى که انسان را به دنیاپرستى سوق دهد و به چنگال مادیات بسپرد و هدف نهایى او را تنها وصول به مادیات قرار دهد، چیزى جز ضلالت و گمراهى نیست پس علوم غیردینى نیز مى‏تواند نقش‏آفرین بوده و موجبات سعادت آدمى را فراهم کند.

این در صورتى است که هدف تلقى نشود، بلکه وسیله پیشرفت و رسیدن به کمال باشد. از طرف دیگر علوم دینى نیز اگر طالب آن قصد رسیدن به دنیا را داشته باشد، موجب بدبختى انسان مى‏شود.
بنابراین علوم مختلف دانشگاهی مثل گیاه پزشکی، زیست شناسی و... نیز برای عده ای که از عهده آن بر می آیند واجب و لازم است و بعنوان یک وظیفه شرعی می باشد علاوه بر آنکه انسان با نیت خدایی همه امور را می تواند به عبادت تبدیل کند حتی راه رفتن و آب خوردن را.

بنابراین دروس دانشگاهی که در جهت حل مشکلات علمی و گسترش علمی افراد و جامعه است نه تنها علم لاینفع نیست بلکه علومی هستند که در خدمت به جامعه و مردم است و کسانی که به قصد کمک به مردم و کسب رضایت خداوند و خدمت رسانی به افراد جامعه، به تحصیل آن علوم می پردازند، عمل آن ها نه تنها پسندیده، بلکه در برخی موارد واجب می شود.
چند نکته مهم در مورد علم و اثرات آن:
1- مکانیسم و چگونگی تأثیر علم در تقرب خداوند که سؤال اصلی شما بود بدین صورت است که علم،‌ بینش و معرفت می آورد، معرفت نیز یقین را ازدیاد می بخشد و ثمره یقین نیز اخلاص است. اخلاص نیز با کمال رابطه مستقیم داشته بلکه اخلاص عین کمال است.
2- باید با دو بال علم و عمل پرواز کرد. علم بدون عمل یا تقوا انسان را زمین می زند همان گونه که پرنده با یک بال به زمین می خورد. علم بدون عمل همان علمی است که امام خمینی فرمود:‌ العلم هو الحجاب الاکبر.
3- خداوند در قرآن می فرماید: «قل هل یستوى الذین یعلمون والذین لایعلمون...؛ [اى پیامبر!] بگو: آیا کسى که عالم است با کسى که نمى‏داند برابر است؟ از این آیه معلوم می گردد که عالم و غیر عالم در کمال و تقرب نیز با هم برابر نیستند.
4- وقتی طلب علم بر هر مسلمانی واجب است. یعنی فرا گرفتن علم به خودی خود کمال زا است. البته باید نیت الهی همراه آن باشد.
5- از نظر قرآن و روایات، علم وسیله است نه هدف؛ آن هم وسیله‏اى که انسان را به کمال مى‏رساند و دنیا و آخرت او را آباد مى‏کند
6- چرا عالم از عابد برتر است تا آن جا که فرموده اند « عالم ینتفع بعلمه افضل من عباده سبعین الف عابد»؛ عالمی که علمش مورد استفاده قرار گیرد از هفتاد هزار عابد برتر است. (میزان الحکمة، ح13418)؟زیرا علم، دید انسان را وسعت می بخشد و بر روی تمام حرکات انسان اثر می گذارد. تمام حرکات و سکنات انسان، خدایی می شود و .... .پیامبر فرمود: قسم به خداوندی که جان محمد (ص) در دست او است یک عالم بر شیطان سخت تر و دشوارتر از هزار عابد است چون عابد برای خود کار می کند( و تنها خود را حفظ می کند) ولی عالم برای دیگران کار می کند( و دیگران را نیز نجات داده و هدایت می کند).( میزان الحکمة ح13431 )عابد برای خود کار می کند ولی عالم برای دیگران.
7- خشوع و خشیت ثمره علم و آگاهی است. «انما یخشی الله من عباده العلماء» از بندگان خدا تنها دانایانند که از او می ترسند (فاطر, آیه 28)

نوشته:: محمد رضا کریمی

دلایل حمایت موتلفه از احمدی نژاد در انتخابات دهم

به گزارش رجا نیوز محمد نبی حبیبی گفت: جبهه پیروان خط امام (ره) و رهبری در اوایل اردیبهشت ماه سال 88 به نتیجه قطعی رسید که از آقای دکتر محمود احمدی نژاد به عنوان نامزد رسمی جبهه حمایت کند و موتلفه اسلامی طی بیانیه‌ای حمایت خود را اعلام کرد. دلایل این حمایت به شرح زیر است:

1_ ما اقای احمدی نژاد را مومن به ارزش‌های انقلاب و مومن به نیروی لایزال ملت می‌دانیم.
2_ روحیه مردمی و به ویژه نشاط و شادابی در خدمت به مردم را از خصوصیات دولت نهم به ویژه رئیس جمهور کنونی تلقی می‌کنیم.
3_ رئیس دولت با دو بار سفر به هر استان از مشکلات اعماق کشور مطلع است و باید فرصت داد تا در دور دوم ریاست جمهوری خدمات خود را به مردم کامل کند.
4_ آقای دکتر محمود احمدی نژاد مومن به استقلال و پیشرفت کشور است و در طول خدمت خود در دولت نهم ما شاهد پیشرفت‌های شگرف علمی بودیم. وی در مجامع بین‌المللی به خوبی از استقلال و شرف ملت ایران دفاع کرد و نمونه‌های عملی آن را در نطق شورانگیز دانشگاه کلمبیا و نیز حضور قدرتمندانه در اجلاس دوربان 2 در ژنو به خوبی می‌توانیم نشان دهیم.
5_ دولت نهم با پاسخگویی به میلیونها نامه‌ای که رئیس جمهور در سفرهای استانی از مردم دریافت کرد، تصویری از ارتباط صمیمی و مشفقانه دولت با مردم را ارایه کرد.
6_ درجه مقبولیت دکتر محمود احمدی نژاد با تکیه بر نظر‌سنجی‌های مکرر، امری پنهان نیست و لذا این معنا یکی دیگر از دلایل تصمیم‌گیری حزب موتلفه اسلامی و نیز جبهه پیروان خط امام (ره) و رهبری بوده است. البته اشاره به این نکته را نیز لازم می‌دانیم که به نظر ما عملکرد دولت نهم در مجموع با درجه‌ای مقبول و مطلوب، مثبت است.

وی تاکید کرد: حزب موتلفه اسلامی با اطمینان از رشد و آگاهی سیاسی مردم معتقد است با گزینه مطلوب پا به میدان رقابت انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری گذاشته است و معتقد است با یک رقابت اخلاقی در این میدان می‌‌تواند به رسالت و وظایف تاریخی خود عمل کند.

وی یادآور شد: خوشبختانه اکثریت اعضاء جامعه مدرسین حوزه علمیه قم نیز در بررسی‌های خود به این نتیجه رسید که در انتخابات آینده از آقای دکتر محمود احمدی نژاد حمایت کند.

وی یادآور شد: ما نقد رقبا را در عین اینکه یک فرصت برای شناسایی ضعف‌ها و قوتها می‌دانیم اما در مورد عملکرد دولت و شخص رئیس جمهور در برخی زمینه‌ها برخی از نقدها را منصفانه نمی‌دانیم و داوری این نوع قضاوت را به مردم در روز 22 خرداد به هنگامی که با صفوف فشرده خود به پای صندوقهای رای می‌آیند واگذار می‌نماییم.
دبیر کل موتلفه یادآور شد: برای ما حضور حداکثری مردم و امر مشارکت در انتخابات آینده بسیار مهم است و اینکه رئیس جمهور آینده بتواند بیشترین رای مردم را داشته باشد تا در صحنه‌های بین‌المللی بتواند با اقتدار از استقلال و منافع ملی دفاع کند، از مقولات مصالح ملی است.

محمد نبی حبیبی گفت:البته در حمایت از آقای دکتر احمدی نژاد، جبهه متحد اصولگرایان به شکلی که در انتخابات هشتم مجلس شورای اسلامی تشکیل شد، در عمل شکل گرفته است. در سایر امور مربوط به داخل و خارج از کشور مواضع خود را در بیانیه پایانی مجمع عمومی اعلام خواهیم نمود. انشاءالله

روش خودسازی و تقرب به خداوند:

کمال انسان در قرب به خدا و شکوفا شدن استعداد های الهی نهفته در او است. برای رسیدن به قرب الهی که همان هدف نهایی زندگی و دین است ، چاره ای جز این نیست که انسان خودش را در ظرف عبودیت حق تعالی قرار دهد، منتهی این ظرفیت بیشتر یک ظرفیت کیفی است تا کمی، یعنی آنچه مهم است، کیفیت عمل و عبادت است تا کمیت آن. ممکن است کسی با یک عمل مخلصانه در راه خدا ،مانند شهادت در راه خدا، این راه را طی نماید و به مقصد برسد و یا عارفی با چند سال تلاش و ریاضت به کمال خود نهایی خود واصل گردد و در مقابل کسی هم صدو بیست سال عبادت کند، نماز بخواند و روزه بگیرد ولی به کمال و رشد معنوی قابل قبولی نرسد.
آنچه در این مسیر مهم است، اول . بودن در راه است و دوم. خلوص نیت و خالی بودن از هر شایبه ریا و انگیزه های دنیوی غیر الهی. سوم. صدق و راست گویی با خداوند، یعنی انسان با خود و خدای خویش صادق باشد و اگر ادعای ایمان می کند، واقعا مومن باشد و به وظایف عبودیت عمل کند.
سرعت و کندی انسان در وصول به کمال بسته به مرتبه صدق و اخلاص او متفاوت خواهد بود.در این مسیر حتی ممکن است کسی همان گونه که در روایات هم آمده، با چهل روز رعایت اخلاص در نیت و عمل، چشمه هایی از حکمت از درونش بجوشد و به کمالات مهمی نایل گردد. برای اینکه انسان در راه خدا قرار بگیرد و به سمت اخلاص حرکت کند و به کمال نهایی خود واصل شود،
طی مراحل زیر ضرورت دارد.
1- قرب فرایض ، یعنی ظرف انجام واجبات و ترک محرمات و به عبارتی ظرف تحصیل تقوی
2- قرب نوافل، به معنی انجام مستحبات و ترک مکروحات و به عبارتی ظرف تحصیل ورع
چند تذکرمهم :

 1- انسان به وسیله نوافل و مستحبات به اوج در کمال و قرب الهی می رسد ، ولی این ظرفیت هنگامی در ساخت انسان و تعالی او مؤثر می افتد که شخص سالک، نسبت به تحصیل تقوی و انجام واجبات به اطمینان رسیده باشد؛ زیرا مرتبه نافله پس از واجب است و بدون تقوی ، ورع حاصل نمی شود. –

رسول خدا (ص) در یک روایت قدسی بسیار مهم فرموده است: قال الله عزوجل: ... ما تقرب الی عبد بشیء احب الی مما افترضت علیه و انه لیتقرب الی بالنافله حتی احبه، فأذا احببته کنت سمعه الذی یسمع به و بصره الذی یبصر به و لسانه ینطق به و یده التی یبطش بها ان دعانی اجبته و ان سألنی اعطیته؛ خدای عزوجل فرمود: ... هیچ بنده ای با وسیله ای که نزد من محبوب تر باشد از آن چه بر او واجب کرده ام، به من نزدیک نشد. همانا او با نماز نافله به من نزدیک شود تا آن جا که او را دوست بدارم و چون دوستش بدارم گوش او شوم که با آن بشنود و چشم او شوم که با آن ببیند و زبان او شوم که با آن سخن گوید و دست او شوم که با آن ضربه زند. اگر مرا بخواند، جوابش دهم و اگر از من خواهش کند به او بدهم».
2- ظرف عبودیت با دو مانع بزرگ روبرو است که تا این دو مانع از سر راه انسان مرتفع نشود ،موفقیتی حاصل نمی گردد. مانع اول: اسارت های انسان: عادتهای بد، دلبستگی به لذتها و شهوتهای دنیوی، وابستگی ها و برخی گرایشهای افراطی مادی، مانع موفقیت انسان در ظرف عبودیت و بندگی خداوند است. بدین منظور سالک اگر بخواهد در این مسیر موفق باشد باید برای تحصیل آزادی معنوی و اخلاقی تلاش مستمر نماید و خویش را از اسارت هواهای نفسانی و خواسته های شیطانی برهاند.
مانع دوم: خلقیات و ملکات اخلاقی رذیله : رذایل اخلاقی مانع می شوند که شخص بتواند به وظایف عبودی خود به نحو صحیح و احسن عمل نماید ، به طور مثال، کسی که دارای رذیله بخل است ، هرگز قادر نخواهد بود به انجام واجبات مالی خود اقدام نماید. اگر انسان در تحصیل آزادی و تهذیب نفسانی از اسارتها و ملکات رزیله موفق شود ،آنگاه در مسیر عبودیت نیز موفق خواهد بود.
3- طی تمامی این مراحل بسته به تحصیل عقلانیت معنوی و تقویت ایمان انسان است. در روایت بسیار مهمی در این زمینه آمده است «العقل ما عبد به الرحمان و اکتسب به الجنان؛ عقل آن چیزی است که به وسیله ان خدای عبادت می شود و بهشت به دست می آید» (اصول کافی، ج 1 - کتاب العقل والجهل، ج 3، ص 11، از امام صادق(ع)).

 هر کس به مقدار عقل و باور یقینی خود در این مسیر حرکت می کند و موفق میشود . حتی ملاک سنجش عمل و شخصیت انسان ها به لحاظ ارزشی و ملاک محاسبه اعمال در قیامت به مقدار عقل او بستگی دارد.
راه پرورش عقل: عقل انسان با دو چیز پرورش می یابد.
1- تحصیل دانش و بینش معنوی و الهی (خدا شناسی- انسان شناسی- دین شناسی- جهان شناسی- معاد شناسی).
2- کسب تجربه عملی ، انسان به هر میزان که در این مسیر حرکت می کند و مزه ، لذت و آثار عبودیت حق تعالی را با جان خویش احساس می نماید ، عقلش فراتر می رود و حرکت و زندگی عقلانیش به سوی خداوند و قرب او قوت می گیرد.
بنابراین به طور کلی مراحل تذکیه نفس و خودسازی عبارت است از:
1- سیر مطالعاتی و افزایش اطلاعاتی که منتهی به آگاهی و بیداری شما می شود. برای آشنایی با این سیر لازم است دوباره سوال مطرح نمایید تا برایتان پاسخ ارسال شود. در این زمینه شرکت در جلسات مذهبی و استماع سخنرانی ها و مواعظ و همچنین تلاوت مداوم قرآن کریم و خواندن روایات اسلامی و شرح زندگی بزرگان و اهل عرفان و سلوک و مباحث مربوط به معاد و رستاخیز نیز بسیار مفید است.
2- پاکسازی و تهذیب نفس از عادت های بد و دلبستگی ها و وابستگی ها و اموری که مانع کمال و سیر و سلوک انسان به سوی خدا تلقی می شود.
3- اصلاح صفات شخصیتی و پاک سازی دل و درون از رزایل اخلاقی و آراسته شدن به فضایل اخلاقی از طریق راهکارهای علم اخلاق و تمرین آن ها در معاشرت با مردم و رعایت اخلاق اجتماعی.
5- تفکر شخصی در سوال های اساسی انسان که در بینش دینی مطرح می شود مانند, خداشناسی و انسان شناسی و هستی شناسی و دین شناسی و معاد شناسی.
6- انجام وظایف عبادی و تحصیل صفت تقوی و پرهیزکاری, از طریق آشنایی با واجبات دینی و گناهان و پایبندی به احکام دینی .
7- تقویت ارتباط عاشقانه با خداوند و اولیای معصومین(ع) و مومنان اهل ولایت و محبت, از طریق انجام مستحبات و زیارات و مانند آن.
در صورتی که این مسیر به درستی و عالمانه طی شود, به طور قطع حالات انسان دارای ثبات خواهد بود و دگرگونی ها و تحولات سامان یافته تر می شود و نگرانی ها رفع خواهد شد.

منابع اصلی اخلاق اسلامی:

-راه روشن, ترجمه مهجه البیضاء فیض کاشانی

- اخلاق اسلامی, ترجمه جامع السعادات ملا مهدی نراقی

- معراج السعاده، ملا احمد نراقی

- نقطه های آغاز در اخلاق عملی آیت الله مهدوی کنی

- اخلاق در قرآن (3 جلد) مصباح یزدی

منابع بیشتر:

- خودسازی برای خودشناسی، مصباح یزدی

- تهذیب نفس، ابراهیم امینی

- مقالات استاد محمد شجاعی

- خودسازى، شهید باهنر

- خودسازى، محمد یزدى

- جهاد با نفس، ج 3، حسین مظاهرى

چرا بعضى اوقات دچار اشتباه و گناه مى شویم؟
علماى اخلاق مى گویند: منشا و انگیزه گناهان ، سه قوه است : قوه شهویّه، قوه غضبیّه، قوه وهمیّه .
قوه شهویّه ، انسان را به افراط در لذت خواهى نفسانى ، مى کشاند، که سرانجامش ، غرق شدن در فحشا و زشتى ها است .
قوهّ غضبیّه ، انسان را به ظلم، طغیان، آزار رسانى و تجاوز، وادار مى کند.
قوهّ وهمیّه ، برترى طلبى، انحصار جویى، تکبر و روح خودخواهى را در انسان زنده مى کند و او را به گناهان بزرگى وارد مى نماید.
به این مثال توجه کنید: آب ، در عین حال که مایه حیات تمامی جانداران از انسان، حیوان و گیاه مى باشد، اگر مهار نشود به صورت سیلابی جریان می یابد و باعث نابودی حیات بشر می شود ؛ بنابراین حتی این پدیده حیات بخش نیز نیاز به سد سازی و مهار دارد و در صورتی برای بشر مفید خواهد بود که به هنگام نیاز در کانال کنترل شده خاصی قرار گیرد و از دریچه مخصوصی، به مقدار نیاز، جریان یابد، در غیر این صورت طغیان می کند و دیوانه وار به باغ ها و کشتزارها و خانه ها سرازیر شده و همه را ویران خواهد ساخت.
در مورد انسان نیز، نیروى غضب براى دفاع و شهوت براى بقاى نسل لازم است ، ولى اگر این دو غریزه بر اثر افسار گسیختگى طغیان کنند، موجب بروز جنایات ویرانگر و انحرافات جنسى و بى عفتى خواهند شد.
در نتیجه اگر بخواهیم جامعه را از لوث گناه پاک سازیم ، و یا وجود خویش را از آلودگى گناه ، حفظ کنیم ، راهی جز کنترل و تعدیل غرایز و تمایلات نفسانى نداریم .

حل مشکل
1- گناه شناسی: مبارزه مستقیم با گناه از طریق شناخت گناهان و تفکر در آثار و عواقب دنیوی و اخروی آنها.
2- گناه زدایی: مبارزه اساسی وغیر مستقیم با گناه از طریق مبارزه با زمینه های گناه و تقویت زمینه های صلاح.
در یک نگرش کلی و کلان می توان به این نتیجه رسید که زمینه گناه در انسان چیزی جز ضعف شناخت و اراده نیست.
اینک با طرح سوال های کوتاه و پاسخ آنها به گشودن راه کمک می نماییم.
1. چرا باید خودمان را بشناسیم؟ چون اگر استعداد بی نهایت و ارزش های وجودی خود را نشناسیم، هرگز حرکتی نخواهیم کرد، تمام حرکت تکاملی انسان بسته به نوع و عمق شناخت انسان نسبت به ارزشهای وجودی خود است.
2. چرا باید هستی را شناسایی نماییم؟ چون انسان خلاصه هستی است و با هماهنگ و همراه شدن با هستی و قرب به خدای هستی و رنگ خدایی گرفتن به کمال می رسد ، اگر هستی را نشناسد نمی داند چه باید کند به عبارت دیگر انسان قانون کمال را از هستی فرا می گیرد.
3. نقش دین در زندگی انسان چیست؟ آدمی با زبان هستی آشنا نیست و نیاز به مترجم دارد. دین ترجمان هستی است و به نحو بسیار ظریفی انسان را به رنگ هستی در می آورد. تمام دین در جهت به خدا رسیدن و قرب الهی برنامه ریزی شده است.
4. در نهایت دانستن سرنوشت انسان در حیات اخروی و معاد چه کمکی به انسان می کند؟ معاد و قیامت فردای زندگی انسان است ، فردایی که باید آن را بسازد و تا ابدیت در آن بماند، باید بداند ره سپار کدام وادی و مسافر کدام اقلیم وجود است ، باید برای فردای خود چه توشه ای فراهم کند و چه مقدار به کار و کوشش بپردازد. ببیند با چه کسی می خواهد همراه و همنشین شود از همین نشئه با او آشنا و همراه شود تا در قیامت با مشکل روبرو نگردد.
یکی از مهمترین مراحل خود سازی، رفع زمینه های گرایش به گناه است.

نقش ذکر و یاد خدا
ذکر خدا آثار مثبت فراوانی دارد. «ذکر» از آن جهت که با ذاکر اتحاد وجودی می یابد و باعث حضور خداوند در دل و جان مومن است، موجب می شود که ذاکر خود را در محضر خدا حاضر ببیند، و از کمال قرب او بهره مند شود. در نتیجه بر محور حیا از بسیاری از افکار پلید و اخلاق زشت و اعمال نکوهیده احتراز می کند.

دستور العمل
1- ترک زمینه گناه:
1-1. کنترل چشم: امام صادق(ع) فرمود: نظر دوختن تیرى مسموم از تیرهاى ابلیس است و چه بسا نگاهى که حسرت درازمدتى را (در دل) به ارث بگذارد» . تا حد امکان انسان از حضور در مجالس مختلط یا برخورد با نامحرم پرهیز نماید.
2-1. کنترل گوش: باید از شنیدنى هایى که ممکن است به حرام منجر شوند و زمینه ساز حرام هستند پرهیز شود. مانند موسیقى حرام، صداى شهوت انگیز نامحرم و... .
3-1. ترک هم نشینی با دوستان ناباب: دوستانى که باعث مى شوند انسان گناه را مزمزه کند، در واقع دشمن هستند و باید از آنها پرهیز کرد.
از امام سجاد(ع) نقل شده: حضرت از همراهى و سخن گفتن و رفیق بودن با پنج کس را نهى فرموده: کذاب، گناهکار، بخیل، احمق و کسى که قطع رحم کرده است.
2- ترک فکر گناه: ترک زمینه گناه سهم به سزایى در ترک فکر گناه دارد. سعی نمایید فکر گناه را به یاد خدای تبدیل نمایید.
3- اشتغال به برنامه شبانه روزى: حتما باید شبانه روز خود را با برنامه ریزى صحیح و متناسب وضع روحى و جسمى خود پر کنید و هیچ ساعت بیکارى نداشته باشید تا نفس شما را مشغول کند. در اوقات بیکارى وسوسه هاى نفس و شیطان به سراغ انسان مى آید و او را به فکر گناه و سپس به خود گناه مى کشاند. امیرالمؤمنین على(ع) فرمود: براستى و حقیقت که این نفس (انسانى) پیوسته و مرتب به بدى امر مى کند، در نتیجه هر کس آن را به خود واگذارد (و به کارى نگمارد) نفس او را به سمت گناهان مى کشاند».
4- روزه گرفتن: روزه گرفتن قواى حیوانى و شهوانى انسان را تضعیف مى کند اگر قواى شهوانى ضعیف گشت قهرا فکر گناه هم کم رنگ مى شود. امام جعفر صادق (ع) فرمودند: هرگاه شکم پر شود طغیان مى کند. مفهومش این است اگر شکم بر نشود طغیان نمى کند و بهترین قسم جوع و گرسنگى همان روزه گرفتن است.
تذکر این نکته بسیار ضرورى است که اولاً: روزه نباید براى بدن ضررى داشته باشد وگرنه شرعا حرام است. ثانیا: براى کارهاى روزمره مخل نباشد. ثالثا: اگر نه مضر بود ونه مخل فقط روزهاى دوشنبه و پنج شنبه باشد نه بیشتر، ولى در هر صورت اگر براى روزه گرفتن عذرى است مورد بعدى یعنى ورزش دو برابر شود.
5- ورزش: هر روز ورزش لازم است البته آن ورزش هایى باشد که براى بدن ضررى ندارد مثل نرم دویدن و نرم طناب زدن و انجام حرکت هاى کششى و اگر براى روزه گرفتن عذرى هست زمان ورزشى دوبرابر شود مثلاً از بیست دقیقه به چهل دقیقه افزایش یابد.

چند توصیه:
یک) هیچ گناهی را کوچک نشمارید.
دو) در ابتدای روز با خدای متعال شرط کنید که گناه نکنید و در طول روز مراقب اعمال و رفتار خود باشید و در پایان روز از خویش حساب بکشید. اگر از عملکرد خویش راضی بودید، خدای را شکر گویید و در صورتی که راضی نبودید، بر خویش سخت بگیرید.
سه). بدانید که همواره در محضر خدای بزرگ هستید ، او بر شراشر وجود شما اشراف دارد و از ظاهر و باطن شما آگاه است.
چهار) از خداوند با دعا و نیایش استعانت و استمداد بجویید، زیرا که خود فرمود: اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود هیچ کدام به فضیلت و تزکیه روی نمی آوردید. (نور، آیه 21)
پنج) اعمال و عادات نیکو را جایگزین رفتار ناپسند نمایید; مانند شرکت دائمی در نماز جماعت، نماز شب و دعا.
قرآن کریم می فرماید: خوبی ها سرانجام میدان را بر بدی ها تنگ خواهد کرد و آنها را از بین خواهد برد. (هود، آیه 114)
شش) مطالعه پیرامون زندگی پارسایان و زاهدان و مطالعه کتب اخلاقی ر فراموش نکنید.
در این زمینه ر.ک:
1-گناه شناسی/ محسن قرائتی.
2-گناهان کبیره/ شهید دستغیب.
3- شهید دستغیب، قیامت و قرآن (تفسیر سوره طور).

به گزارش رجانیوز، گلف‌نیوز، در تحلیلی پیرامون انتخابات ریاست جمهوری ایران نوشت: احمدی‌نژاد مردی است که با محدود کردن برخی امکانات شخصی برای خود مانند حق استفاده از هواپیمای مخصوص ریاست جمهوری، استفاده از ماشین مدل پایین، خوردن غذایی که از خانه به سر کار می برد، زندگی در خانه محقر و کوچک در تهران، ساده زیستی و دوری از تجملات و اینکه وی در یک خانواده متوسط با پدری آهنگر بزرگ شده، موجب شده است که در میان مردم عزیز و گرامی باشد و در طول این مدت نیز همچنان در بین مردم طبقه پایین و متوسط از محبوبیت خاصی برخوردار باشد.

در ماه مارس سال 2007 میلادی احمدی‌نژاد توانست به علت افزایش سیاست‌های حمایت از صادرات غیرنفتی، این شاخص را تا 47 درصد نسبت به سال گذشته افزایش دهد، یعنی میزان16.3 میلیارد دلار سود نصیب ایران کند.

احمدی‌نژاد با استفاده از اندیشه و اتخاذ استراتژی زیرکانه و هوشیارانه و ایجاد طرح دیپلماتیک دقیق توانست ایران را در منطقه به یک ابرقدرت تبدیل کند و با قدرت های بزرگ و بازیگران جدید جهانی مانند (چین، هند و روسیه) به ائتلاف و دوستی برسد و با یک حرکت انقلابی، قدرت هایی مانند ونزوئلا، بولیوی و نیکاراگوئه را با خود هماهنگ کند.

این ابتکار عمل احمدی‌نژاد باعث شد که اوباما حتی در لفظ هم که شده تن صدای خود را عوض کند و برای جلب رضایت ایران به اصطلاح تغییر کند البته آن‌هم به شرط اینکه اگر ایران بخواهد.

با توجه به پیشرفت های ایران در زمینه هسته ای و نظامی به نحوی که توانست موشک سجیل با برد 2000 کیلومتر را تولید کند، واکنش غرب نسبت به توانایی های احمدی‌نژاد برانگیخته شد و درخواست مذاکره کرد. با آنکه اسرائیل همیشه مخالف ایران بوده است و از این امر نیز بسیار خشمگین شده ولی نتوانست کاری از پیش ببرد. جوزف بایدن معاون ریاست جمهوری آمریکا خطاب به نتانیاهو اعلام کرد که فکر حمله به ایران یک حرکت غیرعاقلانه و بی عقلی محض است.

احمدی‌نژاد مرد کوتاه قدی است که همیشه لباس ساده و معمولی به تن می کند ولی هر موقع که رهسپار جایی می شود، به مرکز توجه مطبوعات و کانون توجه رسانه ها تبدیل می شود و مورد توجه آنها قرار می گیرد، همیشه در میان رهبران و همتایان خود در سطح جهان بعنوان مردی مقتدر و بی همتا ظاهر می شود و در میان رهبران جهانی از مرتبه و ابهت بالایی برخوردار است.

احمدی‌نژاد مردی است که با شجاعت سخنان خود را می گوید که این یکی از عواملی است که باعث محبوبیت وی در میان مردم خود و جهانیان شده است. سخنان وی در مقابل اسرائیل به عنوان "دولت نژاد پرست" در 20 آوریل در مقر سازمان ملل در ژنو را می توان نمونه ای از این شجاعت دانست.

احمدی‌نژاد با "افسانه" خواندن هولوکاست در سال 2005میلادی باعث شد که از حمایت مردم فلسطین و لبنانی برخوردارشود.

سخنان احمدی‌نژاد همیشه با عمل همراه بود ه است او مرد عمل است و همیشه به سخنان خود جامه عمل می پوشاند وی با فرستادن اولین ماهواره یعنی ماهواره" امید" که به‌طور کامل در ایران و به‌دست ایرانیان ساخته شده بود، به فضا رتبه ایران را در میان جهانیان ارتقاء داده و باعث سرافزاری مسلمانان جهان در مقابل اسرائیل و امریکا شود.

اگر احمدی‌نژاد بار دیگر به عنوان رئیس جمهور ایران انتخاب شود با ادامه برنامه های هسته ای که اجرا کرده است، تعادل قدرت در خاورمیانه را به هم خواهد زد و وی نیز در چشم مردم ایران به عنوان قهرمانی ملی شناخته خواهد شد

معیارهای انتخاب دهمین رئیس جمهور:

سفر رهبر فرزانه و حکیم انقلاب اسلامی به استان محروم کردستان، علاوه بر خیر کثیری که نصیب این منطقه نمود و عملا جریان وحدت و همبستگی ملی را کیلومترها به پیش برد، اما در این بین،تاکیدات صریح و آشکار معظم له بر تعیین شرایط کاندیدای اصلح برای پیشبرد گفتمان عدالت وپیشرفت در دهه چهارم انقلاب اسلامی، از تلالوی بیشتری برخوردار بود.

امروز که سعی داشتم به صورت سریع متن بیانات معظم له را در اجتماعات گوناگونی که در استان کردستان ایراد فرموده بودند مرور نمایم، در عین شعف و شوق از ترسیم مبانی نظری حرکت توفنده انقلاب در گام های بعدی، نگران کم توجهی احتمالی رسانه ها و اندیشمندان دغدغه مند به این مباحث عمیق و بنیادین، به خاطر حجم بالای فرمایشات در این مدت کوتاه، و اکتفا به مباحث روز شدم که امید است حداقل خود این حقیر توفیق پرداخت جدی تر به آنها را در آینده نزدیک داشته باشم.

در ادامه، و با توجه به در پیش بودن انتخابات مهم دهمین دوره ریاست جمهوری و برای درک دیدگاه های  صریح معظم له، در گام اول تنها به جمع آوری و نقل عبارات مهم ایشان در این چند روز سفر کردستان در این خصوص اکتفا می نمایم.

امروز برخلاف دوران طاغوت، دولتها خودشان به سراغ مردم مى‏آیند. یک روزى بود که مردم باید زحمت میکشیدند، تلاش میکردند تا به حضور دولتها برسند؛ امروز به برکت اسلام، دولتها هستند که راه مى‏افتند و به استانهاى مختلف، شهرهاى مختلف و دورافتاده‏ترینِ نقاط کشور میروند؛ رئیس جمهور میرود، وزیر میرود، مسئولین گوناگون میروند. مردم بعضى از این جاهائى که رئیس جمهور در آنجاها حضور پیدا میکند، میگویند ما در دوران گذشته یک مدیرکل را هم در اینجا ندیده بودیم! راست هم میگویند. این از برکت اسلام است. اسلام حکومتها را موظف میکند که به دشوارترین کارها و به ضعیف‏ترین مردم بیشتر بپردازند تا به کارهاى آسان؛ و خوشبختانه امروز این وجود دارد. خدا را سپاسگزاریم.

مى‏بینید اگر چنانچه رئیس جمهورى شور و نشاط و شوق و اراده داشته باشد، چه خدمات بزرگى را براى این کشور انجام میدهد؛ میخواهند این نباشد

بهترین کیست؟ من نسبت به شخص، هیچ‏گونه نظرى ابراز نمیکنم؛ اما شاخصهائى وجود دارد. بهترین، آن کسى است که درد کشور را بفهمد، درد مردم را بداند، با مردم یگانه و صمیمى باشد، از فساد دور باشد، دنبال اشرافیگرى خودش نباشد. آفت بزرگ ما اشرافیگرى و تجمل‏پرستى است؛ فلان مسئول اگر اهل تجمل و اشرافیگرى باشد، مردم را به سمت اشرافیگرى و به سمت اسراف سوق خواهد داد

نامزدهاى محترمى که تاکنون نام‏نویسى کرده‏اند و مشغول تبلیغات و اظهاراتى هستند - اگرچه حالا وقت قانونى هم نرسیده، اما تبلیغات میکنند؛ اشکالى ندارد - سعى کنند با انصاف عمل کنند. اثبات و نفى‏شان با توجه به حق و صدق باشد. چیزهائى را که انسان میشنود، باور نمیکند که از زبان نامزدها و آن کسانى که دنبال این مسئولیتها هستند، از روى صدق و صفا خارج شده باشد. گاهى انسان حرفهاى عجیب و نسبتهاى عجیبى میشنود. این حرفها مردم را نگران میکند؛ کسى را هم به گوینده‏ى این حرفها دلبسته و علاقه‏مند نمیکند! نامزدهاى محترم توجه داشته باشند: اذهان عمومى را تخریب نکنند. این همه نسبت خلاف دادن به این و آن، تخریب کننده‏ى اذهان مردم است؛ واقعیت هم ندارد؛ خلاف واقع هم هست. بنده که از همه‏ى این آقایان اوضاع کشور را بیشتر میدانم و بهتر خبر دارم، میدانم که بسیارى از این مطالبى که بعنوان انتقاد درباره‏ى وضع کشور و وضع اقتصاد و اینها میگویند، خلاف واقع است؛ اشتباه میکنند. ان‏شاءاللَّه اشتباه است.

یکى از دشمنى‏ها همین است که این پدیده‏ى باارزشِ تأثیر حضور مردم و نقش‏آفرینى مردم در اداره‏ى کشور و مدیریت کشور را در تبلیغات خودشان نفى کنند یا ندیده بگیرند یا انکار کنند. بارها و بارها در اظهارات صریحشان، در اظهارات کنایه‏آمیزشان، در انتخابات کشورمان خدشه کردند. نه؛ انتخابات کشور ما از انتخابات اکثر این کشورهاى مدعى دمکراسى، هم آزادتر است، هم پرشورتر است، هم انگیزه‏ى مردم در این انتخابات بیشتر است. انتخابات پرشور، انتخابات خوب، سالم. دشمن خدشه میکند. از دشمن انتظارى هم جز دشمنى نیست؛ چه انتظارى هست؟ بى‏توقعى از دوستان است. بى‏توقعى از کسانى است که جزو این ملتند؛ واقعیات را دارند مى‏بینند؛ مى‏بینند که این انتخابات چگونه سالم و متقن انجام میگیرد، در عین حال، همان حرفى را که دشمن میزند، اینها هم میزنند! من انتظارم این است: کسانى که با ملت ایرانند، جزو ملت ایرانند، توقع دارند ملت ایران به آنها توجه کنند، اینها دیگر علیه ملت ایران حرف نزنند و انتخابات ملت ایران را زیر سؤال نبرند. مرتب تکرار نکنند که آقا این انتخابات سالم نیست؛ انتخابات، انتخابات نیست. چرا دروغ میگویند؟ چرا بى‏انصافى میکنند؟ چرا خلاف واقع میگویند؟ چرا این همه زحماتى را که این ملت و مسئولین در طول این سالهاى متمادى متحمل شدند، ندیده میگیرند؟ چرا؟ چرا ناسپاسى میکنند؟

اینى که یا مسئولان ما، یا در دوره‏هاى انتخابات مثل وضع کنونى، نامزدهاى انتخاباتى ما براى جلب توجه دیگران حرفهاى غربى‏ها را تکرار کنند، این هیچ امتیازى محسوب نمیشود. امتیاز این نیست که ما آن چیزى را بگوئیم که غرب مى‏پسندد. اینها کسانى‏اند که با فکر ایرانى، فکر اسلامى، هویت اسلامى و ایرانى مخالفند. خدا را سپاس میگوئیم که ملت ایران آن رشد و آگاهى لازم را به دست آورد تا توانست بر این همه موانع فائق بیاید.

این موضوعى که نگاه به آینده دارد، مسئله‏ى شعار دهه‏ى چهارم است - که شروع شده - یعنى پیشرفت و عدالت. اعلام کرده‏ایم که این دهه، دهه‏ى پیشرفت و عدالت باشد. البته با گفتن و با اعلام کردن، نه پیشرفت حاصل میشود و نه عدالت؛ اما با تبیین کردن، تکرار کردن و همت‏ها و عزم‏ها را راسخ کردن، هم پیشرفت حاصل میشود و هم عدالت. ما میخواهیم مسئله‏ى پیشرفت و عدالت، در دهه‏ى چهارم به یک گفتمان ملى تبدیل بشود. همه باید آن را بخواهیم؛ تا نخواهیم، طراحى و برنامه‏ریزى و عملیات تحقق پیدا نخواهد کرد و به هدف هم نخواهیم رسید؛ باید تبیین بشود.

امروز و در دوران عظمت اسلام، سربلندى نظام اسلامى و سربلندى ملت ایران به خاطر مواضع ضد استکبارى‏اش، آدم مى‏بیند اگر کسى در تریبونهاى جهانى در مقابل آمریکا و اسرائیل و صهیونیسم و هم‏پیمانانشان بایستد و صریح حرف بزند، یک عده‏اى این جا خجالت میکشند! دست به دست هم میمالند ومیگویند: آقا! آبرویمان رفت! مثل همان خجالت کشیدنى که در دوران طاغوت، از نماز خواندن یکى میبردند. چرا خجالت بکشیم؟! مواضع صریح ملت ایران - و بخصوص جوانها - در مقابل ظلمها و ستمهاى بین المللى هرگز نبایستى متوقف بشود.

اگر در پی انتخابات، کسانی در مراکز گوناگون سیاسی و اقتصادی روی کار بیایند که بجای ادامه راه امام و ترویج اصول و ارزشهای امام و انقلاب، بخواهند با تملق گویی دولتهای مستکبر غربی، به خیال خود موقعیتی برای ایران دست و پا کنند، این برای ملت یک مصیبت است.

این آگاهی عمومی، همچون تمامی صحنه های دیگر، در انتخابات نیز جلوه کند تا حضور آگاهانه ملت مانع از سرکار آمدن کسانی شود که بخواهند در مقابل دشمنان تسلیم شوند و آبروی ملت را ببرند.

چگونه می توان کاری کرد که برای نماز صبح به موقع بیدار شد؟

و الذین هم علی صلواتهم یحافظون اولئک هم الوارثون (1) و کسانی که بر نمازهایشان مواظبت می کنند . آنان همان وارثانند . امام علی ( علیه السلام ) می فرمایند : هیچ کاری نزد خدای ( عزو جل ) محبوبتر از نماز نیست . پس مبادا چیزی از امور دنیا شما را از اوقات نماز باز دارد ؛ زیرا خدای ( عز و جل ) مردمانی را نکوهیده و فرموده است : الذین هم عن صلاتهم ساهون همانان که از نمازشان غافلند , یعنی از اوقات نماز غافلند و به آن اهمیتی نمی دهند . (2)
خواندن نماز صبح در اول وقت , شاید از نمازهای دیگر مشکل تر باشد ؛ چرا که کندن از رختخواب گرم و لذت خواب در ابتدای راه سخت است ولی نماز گزار می تواند با کمی تمرین و ممارست از منافع سحر و صبح بهره مند گردد و از فیض نماز اول وقت ( بالاخص نماز صبح ) بی نصیب نماند . پیامبر خدا ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : هیچ بنده ای نیست که به اوقات نماز و مواضع خورشید اهتمام ورزد , مگر اینکه آسودگی در هنگام مردن و از بین رفتن غم و اندوه ها و نجات از آتش را برایش ضمانت کنم . (3) امام صادق ( علیه السلام ) فرمودند : فضیلت اول وقت بر آخر آن برای مؤمن , از دارایی و فرزندش بهتر است .
در اهمیت صبح همان بس که خدای عز و جل به آن قسم خورده است : و الصبح اذا اسفر (4) و سوگند به صبح چون آشکار شود و الصبح اذا تنفس (5) و سوگند به صبح چون بدمد . لذا می توان با برنامه ریزی صحیح و معتدل از این لحظه ی ملکوتی بهره برد و محروم نشد و آن را مقدمه ای برای سحر خیزی قرار داد . علامه حسن زاده ی آملی ( حفظه الله تعالی ) می فرمایند : کسی که سحر ندارد از خود خبر ندارد !
رعایت نکاتی که ذکر می شود , می تواند شما را در بیدار شدن به موقع برای نماز صبح یاری کند .
1 – حداقل 2 ساعت قبل از خواب شام خود را میل کنید .
هر چه معده در هنگام خواب شب سبک باشد ( نه گرسنه ) به هنگام صبح می توانید بهتر از خواب برخیزید

لذا فاصله ی 2 ساعت بین خوردن شام و خواب , فاصله ی مناسبی است . البته بهتر است غذایی که میل می کنید نیز غذایی سبک و کم حجم باشد . لذا بطور جد از پرخوری در شب بپرهیزید .
2 – بدن انسان به خصوص در شب به خواب کافی نیاز دارد و اگر این نیاز برطرف نشود , در کار روزانه و .... ایجاد خلل می کند .

شب نشینیها و خوابیدن پس از 12 شب , در بیدار نشدن برای نماز و یا کسالت در آن بسیار مؤثر است . معمولا ً کسانی که تا دیر وقت بیدارند نمی توانند نماز اول وقت صبح را بجا آورند . اگر هم بیدار شوند , طبیعی است که نمازی با کسالت و خواب آلودگی بخوانند .

حلبی : از حضرت ( علیه السلام ) درباره ی آیه ی یا ایها الذین امنوا لا تقربوا الصلاة و انتم سکاری حتی تعلموا ما تقولون ای کسانی که ایمان آورده اید در حال مستی به نماز نزدیک نشوید , تا بدانید چه می گویید پرسیدم , فرموده : شما را از خواب آلودگی و چرتی است که نمی گذارد بدانید در رکوع و سجود و تکبیرتان چه می گویید .

بر خلاف تصور بسیاری از مردم , مقصود از مستی در این آیه , مستی شراب نیست , مؤمن مسکر نمی نوشد و مست نمی کند . (6) بنابر این دیر خوابیدن در شب و عدم برنامه ریزی در رفع نیاز طبیعی انسان به خواب شب , وی را از درک لذتهای معنوی در سحر و نماز , محروم میکند .
3 – رعایت آداب خواب , از جمله : وضو گرفتن , خواندن سوره های توحید و معوذتین , ذکر صلوات و تسبیحات اربعه و تسبیح حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) , آیة الکرسی , بخصوص خواندن آیه ی آخر سوره ی کهف و نیز توسل به امام زمان برای محروم نماندن از فیض نماز اول وقت و ... از جمله اموری است که خواب مؤمن را همراه با هدف و انگیزه می کند و این توجه و هدفمندی در بیداری صبح تأثیرگذار خواهد بود . البته اگر بجا آوردن همه ی آداب خواب برایتان سخت است , به هر میزان که مقدورتان می باشد انجام دهید .
4 – سعی کنید از ساعت , برای بیدار شدن استفاده کنید . اگر زنگ ساعت شما را بیدار نمی کند بهتر است تا مدتی که خود عادت به بیدار شدن کنید , به یکی از نزدیکان سفارش کنید که شما را در ساعت مقرر بیدار کند .
5 – مطالعه احادیث وارده در خصوص سحر و نماز اول وقت و عظمت آن , انگیزه ی شما را در توجه بیشتر به نماز اول وقت , قوی تر خواهد کرد .
دوست عزیز
بدان که انجام هر کاری در ابتدا ممکن است کمی سخت باشد ولی با تمرین و ممارست و استقامت و پایداری در عمل , آسان خواهد شد .
امیدوارم موفق باشید .
(1) سوره ی مؤمنون / 9 و 10
(2) میزان الحکمه / ج 7 / ص 3129
(3) میزان الحکمه / ج 7 / ص 3129
(4) سوره ی مدثر / 34
(5) سوره تکویر / 18
(6) میزان الحکمه / ج 7 / ص 3129

اگر بعضی از نمازهای که از سن 9 تا 24 سالگی نخوانده ایم الان بعد از توبه کردن قضایش را به جای آوریم آیا باز خدا ما را نمی بخشد و در قیامت از نخواندن به موقع باز خواست می کند؟

در صورت توبه و جبران گذشته حتما خداوند بنده خود را می بخشد و بازخواستی درکار نخواهد بود. البته کسانی که به موقع نماز خود را خوانده اند، با کسانی که سهل ا نگاری نموده اند، از جهت قرب به خداوند و نورانیت برابر نیستند، آنها قرب بیشتری دارند و از نتیجه عمل خود بهره مند می شوند، اما این بدین معنا نیست که اگر کسی متوجه خطای خود شد و توبه واقعی کرد، مورد بخشش نباشد و از رحمت الهی برخوردار نشود.

توضیح بیشتر درباره توبه:

توبه در حقیقت پشیمان شدن از گناه و بازگشتن از راهی است که انسان در گذشته بر خلاف رضای پروردگار رفته است . توبه حقیقی نیز همان توبه نصوح است ؛ یعنی توبه و پشیمانی بدون بازگشت. اگر کسی احساس کند که واقعا از گذشته خود نادم و پشیمان گشته و راه خود را به سوی خداوند عوض کرده، باید بداند که اهل توبه واقعی است و اینچنین توبه ای هرگز رد نمی شود.
به عبارت دیگر مشکل و نگرانی ای که در زمینه قبول توبه وجود دارد ، از طرف خداوند ؛یعنی پذیرنده توبه نیست . مشکل از جانب خود توبه کننده است ، اگر کسی که دچار گناه و معصیت خداوند شده به درستی و با رعایت شرایط، موفق به توبه شود ، به طور قطع توبه او پذیرفته شده است و نباید نسبت به پذیرش آن نگران باشد. بنابر این خود کیفیت توبه و نحوه پیشرفت آن ، بهترین راه تشخیص پذیرش آن است.
ابو حامد غزالى در کتاب احیاء چنین مى‏گوید: اگر معنى قبول را فهمیده باشى شک نخواهى داشت که هر توبه صحیحى پذیرفته و مقبول است. کسانى که به نور بصیرت مى‏بینند، و از انوار قرآن مدد مى‏گیرند، مى‏دانند که هر قلب سلیمى مقبول خدا و در آخرت در جوار او بهره‏مند از نعمت اوست، و آمادگى دارد که با چشم خود به وجه اللّه بنگرد. و مى‏دانند که قلب در اصل، سلیم آفریده شده است زیرا هر نوزادى با فطرت خدا پرستى آفریده مى‏شود امّا آن سلامت توسط کدورتى که گرد و غبار گناهان بر آن ایجاد مى‏کنند از دست مى‏رود.
قرآن مجید مى‏فرماید: وَ هُوَ الّذِى یَقْبَلُ التَّوبَةَ عَنْ عِبادِهِ 42: 25 احیاء العلوم/ فصل پنجم.

همچنین احساس بهجت و آرامش خاصى که پس از دعا و توبه به انسان دست مى‏دهد ، احساس سبکى از گناهان و آلودگى‏ها، تضرع و التجاى بیشتر به خدا وند، آثار واقعى توبه که در اعمال و کنش‏هاى ما بیشتر هویدا گردد؛ یعنى رغبت کمتر به گناه و اراده و عزم راسخ‏تر در اطاعت پروردگار، نشان مى‏دهد که توبه ما توبه واقعى بوده و به همین نسبت مقبول‏ واقع گردیده است.

خداى رحمان و رحیم در قرآن مى‏فرماید: قُلْ یا عِبادِیَ اَلَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ یَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِیمُ. وَ أَنِیبُوا إِلى‏ رَبِّکُمْ وَ أَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ اَلْعَذابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ، بگو اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏اید از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى‏آمرزد و به درگاه پروردگارتان باز گردید و در برابر او تسلیم شوید، پیش از آنکه عذاب به سراغ شما آید سپس از سوى هیچکس یارى نشوید .
اگر به معناى کلماتى که در آیه آمده توجه کنیم لطف خدا را نسبت به بندگان خواهیم فهمید. «تعبیر به یا عِبادِیَ (اى بندگان من) آغازگر لطفى است از ناحیه خدا، و تعبیر به اسراف به جاى ظلم و جنایت نیز لطف دیگرى است، تعبیر به عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ نشان مى‏دهد که گناهان آدمى همه به خود او باز مى‏گردد، تعبیر به لا تقنطوا دلیل بر دین است که گنهکاران نباید از لطف الهى نومید گردند، تعبیر به من رحمة اللّه تاکید بیشترى بر خیر و محبت الهى است و هنگامى که به جمله إِنَّ اَللَّهَ یَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ‏ مى‏رسد با حرف تأکید آغاز شده و کلمه الذنوب با (الف و لام) جمع شده همه گناهان را بدون استثناء در بر مى‏گیرد، بدین صورت است که سخن اوج مى‏گیرد و دریاى رحمت الهی موّاج مى‏شود».
بنابراین انسان در تحت هر شرایط و موقعیتى که باشد اگر به سوى خدا باز گردد (توبه کند) و تسلیم فرمانش باشد و از اوامر و نواهى خداى سبحان تبعیت کند، خدا را توبه‏پذیر و مهربان و بنده نواز خواهد یافت. امام باقر علیه السّلام به محمد بن مسلم چنین مى‏فرماید: وقتى که مؤمن توبه مى‏کند، گناهان قبل از توبه‏اش بخشیده مى‏شود، پس او باید براى بعد از توبه عمل کند. ولى آگاه باشید بخدا قسم این مزیّت فقط براى اهل ایمان است.

شرایط توبه صحیح:
توبه صحیح و با شرایط در نگاه امیر المومنین على (ع) دارای چهار رکن است. ایشان مى‏فرمایند: التوبه على اربعه دعائم: ندم بالقلب و استغفار باللسان و عمل بالجوارح و عزم على ان لایعود توبه بر چهار ستون ایستاده است: 1- پشیمانى قلبى 2- استغفار زبانى 3- جبران گذشته (انجام واجبات، ترک محرمات، قضاءمافات، حق الناس باشد یا حق الله) 4- عزم بر بازنگشتن (به گناه)  بحار الانوار / ج 78 /ص 48

پشیمانى اساسى‏ترین رکن بازگشت و جبران گناه است، ‏ولى نباید در آن متوقف ماند بلکه خداوند منان آن را پلى قرار داده است تا بندگان مومن با گذر از آن از جهنم سیئات بیرون جسته و به بهشت صالحات فرود آیند.
بنابراین گام بعدى تغییر مسیر ، ترک گناه و جبران گذشته است. برای جبران گذشته لازم است گناهانى را که فقط از حقوق خداوند است، چنانچه قضا و کفاره داشته باشد- مانند نماز، روزه و حج- انسان باید علاوه بر توبه و تصمیم بر ترک گناه، قضاى آنها را نیز به جا آورد و کفاره آنها را بپردازد و آنهایى که قضا و کفاره ندارد- مثل دروغ و استمنا و.- فقط توبه و استغفار کافى است همچنین در صورتی که حقى را از کسى ضایع کرده، باید به یکى از صورت‏هاى زیر جبران کند: اگر امر مالى بوده (مثل این که پولى را از کسى غصب کرده، یا سرقت نموده، یا در معامله کم فروشى کرده، یا پول زیادترى گرفته است) در صورتى که طرف را مى‏شناسد، رضایتش را حاصل کند.
اگر صاحبش را نمى‏شناسد از طرف او به فقرا صدقه بدهد. اگر صاحبش فوت کرده به ورثه او رجوع نماید و از آنها رضایت بطلبد. اگر فعلاً قدرت مالى ندارد، هر وقت قدرت مالى پیدا کرد در اولین فرصت حق مردم را بدهد. اگر نتوانست، وصیت کند تا بعد از مرگش ورثه رضایت صاحب مال را جلب کنند.
در صورتى که به هیچ وجه امکان نداشت، اگر توبه واقعى نماید، امید است خداوند عالم او را ببخشد و طورى صاحب حق را راضى نماید. و اگر حقى که از دیگران ضایع کرده، جنبه آبرویی داشته است (مثلاً غیبت کسى را کرده یا تهمت زده است) در صورت امکان باید رضایت آن شخص را حاصل کند و اگر یقین به او موجب فساد مهم‏ترى (مثل قتل یا زد و خورد واختلاف شدید و. مى‏شود) لازم نیست به او بگوید بلکه اگر توبه واقعى نماید و براى آن شخص طلب مغفرت کند کافی است.

 1- اصلاحات پروسه‌ای درون ساختاری است که نظام در طی سه دهه گذشته با آن مواجه بوده، تحول‌خواهی بیش از هفتاد درصد مردم ایران بر اساس اصلاحات درون ساختاری است نه اصلاحات ساختار شکن

2- تقلیل حماسه بزرگ دوم خرداد به اصلاحات و تجدیدنظر طلبی، به میزانی که برای سکولارها جذابیت داشته به میزان بیشتری برای مردم خسته‌کننده و ملال‌آور بود. شکاف‌های طبقاتی، تندروی‌ها، افراطی‌گری‌ها و حریم شکنی‌ها از سوی اصلاح‌طلبان افراطی، تقابل با ارزش‌های دینی و انقلابی، تضاد ایدئولوژیک، اختلافات درونی، غفلت از مطالبات حقیقی مردم، فقدان استراتژی، رفتار اپوزیسیونی، رابطه‌سالاری، قانون شکنی، رواج روح اشرافیت و کاهش ساده‌زیستی و ده‌ها مولفه دیگر باعث از دست‌دادن پایگاه اجتماعی و در نتیجه افول اصلاح‌طلبان در جامعه شد.

3- اگر چه اصلاح‌طلبان در انتخاب راهبرد اصلاح‌طلبی اشتراک نظر داشتند اما قرائت‌ها و برداشت‌های متفاوت و طیف‌های مختلف جریان اصلاح‌طلبی که دارای تضادهای بی‌شماری بود، موجب شده برخی از آنان در ذیل گفتمان جمهوری اسلامی خواه و بعضی دیگر در طیف اصلاح‌طلبان دموکراسی خواه قرار گیرند.

4- در طیف‌بندی اصلاح‌طلبان از طیف‌های سکولار که معتقد به نقش حداقلی دین در اداره جامعه‌اند تا طیف‌هایی که معتقد به نظام جمهوری اسلامی، آرمان‌های امام راه‌حل و ولایت فقیه در چارچوب قانون اساسی‌اند، در جبهه اصلاح‌طلبان قرار می‌گیرند که باید آنان را از هم متمایز کرد. همچنین باید اصلاح‌طلبی برخاسته از اسلام و نظام اسلامی را از اصلاح‌طلبی که درصدد تغییر و براندازی نظام دینی است، تفکیک نمود.

5- تفسیر ناروا و انحرافی از اصلاح‌طلبی، به انحراف این حرکت تکاملی انقلاب انجامید که به اعتراف اصلاح‌طلبان `بین خواست آن بیست میلیون رای و آنچه قریب به یک دهه، تحت نام اصلاحات انجام گرفت به اندازه یک دره عمیق شکاف وجود داشت`. به این ترتیب حرکتی که می‌توانست در جهت سازندگی کشور، بهبود معیشت مردم و در نهایت به پیشرفت و روند تکاملی انقلاب اسلامی کمک کند،‌ با گرفتار آمدن در دست عده‌ای فرصت طلب و برخی عناصر نفوذی که خود رابه دروغ خالق حماسه دوم خرداد می‌خواندند مصادره گشت و به انحراف کشیده شد و سرانجام نیز درصدد ستیز با نظام و ارزش‌های دینی و باورهای اعتقادی این ملت برآمد و هم از این‌رو حمایت ملی و مردمی خود را به کلی از دست داد.

6- در پایان باید گفت اصلاح‌طلبان اگر چه در رویکرد و گفتمان اصلاح‌طلبی، مهندسی مناسب و به موقعی در فضای سیاسی ایران در سال 76 ایجاد کردند، اما متاسفانه عملکرد، مواضع و رفتارهای نامناسب عمده اصلاح‌طلبان خصوصاً طیف‌های رادیکال واپوزیسیونی،عامل دوری آنان را در نزد افکار عمومی فراهم کرد.

 سایت رایحه خوش خدمت